Mail to the chief

Bij de meeste presidenten kon je zien wie 'in' was en wie 'out' aan de uitnodigingen voor ontvangsten en diners. Bij George Bush, die niet hield van diners en vroeg naar bed ging, was de maatstaf: wie wordt uitgenodigd in Texas. Dat laatste was overigens geen onverdeeld genoegen, want in de buurt van Bush ranch kan het behoorlijk heet zijn. Bill Clinton introduceerde een andere maatstaf voor belangrijkheid: wie mocht er blijiven slapen in het Witte Huis. Dat laatste draaide echter niet alleen om populariteit, mar ook om geld: als je genoeg betaalde kon je gast zijn bij de Clintons. Nu, dankzij Obama's Blackberry, is er een nieuw statussymbool in Washington. In de stad waar alles draait om status en die status weer afhangt van de gunst van de president, is nu de vraag der vragen: wie heeft het emailadres van Obama. Nancy Pelosi heeft het in ieder geval niet, al zei ze meteen dat ze het niet erg vindt, omat ze niet van mailen houdt.Hillary Clinton heeft het vermoedelijk wel. John Biden heeft het uiteraard, want die heeft ook en extra beveilde blackberry gekregen van de geheime dienst. Maar lang niet alle minister hebben emailtoegang tot de president, zoals sommigen al beteeuterd hebben gezegd.  Wie het wel hebben is de groep vrienden van de Obama's uit Chicago, want daar was het tenslotte allemaal om begonnen. Obama wil enig direct contact houden met de normale wereld en zijn email is daartoe het middel. Maar het zal de komende maanden en jaren ook een middel blijken voor het bepalen van de pikorde. it alles onder het intussen bedachte motto: 'mail to the chief'