Jongeren onder de achttien en zwangere vrouwen die binnen een straal van honderd kilometer van een kerncentrale wonen, krijgen jodiumpillen thuisgestuurd, zo maakte minister Edith Schippers deze week bekend. Ze moeten die
pillen slikken als er een ongeluk gebeurt in een van de centrales. Het gaat in totaal om 2,5 miljoen mensen. Maar de maatregel roept veel vragen op, want: waarom nu, waarom 100 kilometer en waarom alleen jonge mensen? Eerder gold een cirkel van 10 of 20 kilometer en een leeftijdsgrens van 40 jaar. Fred Verzijlbergen, hoogleraar nucleaire geneeskunde legt uit in : "De reden dat kinderen, jongeren en ongeboren baby's de tabletten krijgen is dat zij gevoeliger zijn voor de straling. Bij oudere mensen kunnen de bijwerkingen bovendien groter zijn van de blootstelling aan radioactief jodium." De geografische grens is hoogst arbitrair. "Het is erg vreemd en ook onlogisch dat de grens dwars door onze gemeente loopt," laat Hans Beenakker, burgemeester van Tiel, via een woordvoerster weten. "Je kunt zelfs de situatie krijgen dat het ene huis in een straat wel pillen krijgt, en het andere niet." En mocht je denken dat zo'n jodiumpilletje alles oplost: dat is niet zo. Bij een kernramp is vluchten nog steeds het beste idee, aldus Greenpeace en milieuorganisatie Wise, die campagne voert tegen kernenergie. Volgens hen creëert Schippers een gevoel van schijnveiligheid. Wise: "Jodiumtabletten bieden geen bescherming tegen alle andere radioactieve stoffen die bij een groot ongeluk in een kerncentrale vrijkomen. Dat zijn er tientallen."