Kunduz en Uruzgan zijn begrippen in Nederland. Het eerste is een stad van 350.000 inwoners, het tweede een provincie. Op beide plaatsen zijn jarenlang Nederlandse militairen actief geweest. Vijfentwintig van hen sneuvelden, veel meer liepen grote lichamelijke of psychische wonden op.
Nederlandse troepen kwamen er terecht omdat de VS 20 jaar geleden na de aanslagen op de Twin Towers iets terug moesten doen. Het maakte niet zoveel wat. Het werd Afghanistan, omdat de daar heersende Taliban onderdak boden aan Al Qaida. En dus werd het land een maand na 9/11 door een enorme internationale troepenmacht onder de voet gelopen. Al Qaida (en later IS) hadden daar niet veel hinder van. De terreurorganisatie ging eerst naar Pakistan en daarna naar Syrië en Irak. En heel binnenkort heeft de radicale Islam weer een thuishaven in Afghanistan. Want weken na het vertrek van de laatste westerse troepen stort het 'democratische' bewind dat het we op de been hielden in.
Heeft de 19 jaar dat er westerse troepen waren Afghanistan iets opgeleverd? Stierven de 25 Nederlandse militairen ergens voor? Dat is zeer de vraag.
"Nederland heeft zeker wel iets bijgedragen, maar in het bredere plaatje was het effect beperkt", zegt de Utrechtse universitair docent Niels Terpstra tegen de NOS. Hij
onderzocht de impact van die politietrainingsmissie en, in een ander onderzoek, het bestuur door rebellengroepen in Afghanistan. Ook bezocht hij Kunduz in 2013.
Het beperkte resultaat werd in 2015 al goeddeels teniet gedaan, toen de stad voor korte tijd in handen viel van Talibanstrijders.
Ook de analyse van ex-NAVO-generaal (4 sterren) Hans-Lothar Domröse (68) is meedogenloos. Tegen BILD: “Ik vrees dat Afghanistan opnieuw burgeroorlog, dood en verdriet zal ondergaan. 20 jaar inzet voor mensenrechten, democratie en gelijkheid zijn vernietigd."
Volgens Domröse volgenden de NAVO-landen eerst kritiekloos de VS bij het veroveren van Afghanistan en nu weer in het in de steek laten van het land.