Het is lang geleden dat er zoveel was te doen over de 'rode knop', de fictieve button waarop de Amerikaanse president maar hoeft te drukken om een kernbom te lanceren. Maar met de onvoorspelbare, lichtgeraakte Trump aan de macht, lijkt de akelige knop ineens een stuk relevanter. Hij is de eerste in een lange rij presidenten, die het gebruik van kernwapens niet uitsluit. Er is gelukkig niet echt zoiets als één druk op de knop waarmee de hele wereld vernietigd kan worden. Er is nog wel een procedure die moet worden gevolgd en daarmee is er enige bedenktijd. Zo zijn destijds adviseurs van Nixon erin geslaagd hem te overtuigen om geen
aanval uit te voeren. Daarnaast is de Amerikaanse strategie erop gericht om alleen in actie te komen als er vijandige
nucleaire raketten onderweg zijn naar de VS. Er zit een half uur tussen de lancering en de inslag van een atoombom. Een groot deel van die tijd is nodig voor administratieve en militaire handelingen. De president heeft maar vier minuten de tijd om te besluiten wat hij wil doen. 24 uur per dag wordt de president vergezeld van een militaire assistent. Als hij besluit in actie te komen moet hij een kaartje met nucleaire codes tonen aan de assistent. Dit ding wordt ook wel The Biscuit genoemd. De assistent draagt altijd de 'Presidential Emergency Satchel' bij zich, ook wel de 'Nuclear Football' genoemd. Daarin zitten instructies over de te volgen procedures, een Black Book met mogelijke doelwitten en een lijst met schuilplaatsen voor de president. Ook staat er hoeveel mensenlevens een aanval zou kosten. De president maakt op basis daarvan een keuze, die moet worden geautoriseerd door de minister van Defensie, maar die heeft geen vetorecht. Dus als niemand hem kan overtuigen, kan alleen muiterij de lancering nog tegenhouden...