Vlak voor de
dood pas gaan nadenken over de dood is laat. Je krijgt misschien spijt en je wordt wellicht bang. Daarom zes dingen die je kunt doen om aan de dood te wennen. 1. Plan ruim van te voren. Hoe wil je doodgaan (als je iets te kiezen hebt) en waar. En wat wil je daarna? Koffie met cake? Je lichaam voor de wetenschap? Denk er over na. Dan hoeft dat niet als het zover is. 2. Wen aan de dood. Ga bijvoorbeeld af en toe eens naar een begrafenis en denk na over je eindigheid. 3. Denk als je nog volop leeft na waar je spijt van hebt als je daar pas aan zal denken als je al op je sterfbed ligt. Nu hoef je er nog geen spijt van te hebben. Je hebt nog wat tijd (hoop je..) 4. Praat over de dood, over jouw dood, met diegenen met wie je daarover kan praten. Doe dat desnoods anoniem online. Het helpt 5. Vind de reden van je bestaan. Misschien wel de onmogelijkste van de zes punten. Probeer het eens op de manier van Nietzsche. Die stelde zich voor dat hij zijn leven steeds weer opnieuw zou leven, de eeuwigheid door. Door zo te denken komt, wellicht, bovendrijven wat er wel toe doet. 6. Denk aan het grotere geheel. Over zes miljard jaar slokt de zon de aarde op. En ooit verdwijnt dan zelfs weer de zon. En in die keten van gebeurtenissen ben jij niet eens een stofje. Dus waarom treuren om de dood van jezelf?
Welingelichte Kringen doet er een bij die Psychology Magazine zomaar is vergeten, terwijl het de mensheid door het voornaamste medicijn was tegen de dood. En alleen nu door zogenaamd verlichte kringen in een heel klein stukje van de aarde in een heel klein stukje van de tijd met verachting wordt bekeken, (maar hoe relatief zijn de verachters in verhouding tot de wereldgeschiedenis).
Dat ene is: geloof, als het je lukt, in de hemel. Het heeft tot nu toe bijna alle mensen die ooit leefden geholpen bij de dood.