Verslaafd raken aan heroïne lijkt simpel: gebruik het twintig dagen achter elkaar en op dag 21 zal je lichaam snakken naar meer heroïne. Toch is het niet zo eenvoudig. Het klassieke beeld van een
verslaving wordt bevestigd door bekende experimenten uit de jaren zeventig: zet een rat in een kooitje en laat hem kiezen tussen een flesje water met heroïne of een flesje met gewoon water. Steevast kiezen de ratten voor het heroïnewater tot ze zich uiteindelijk dooddrinken. Maar er is iets wonderlijks, want stop je een rat in een hele grote kooi met allemaal andere ratten, speeltoestellen en lekkere hapjes dan taalt de rat niet naar het heroïnewater, maar kiest hij altijd voor het gewone water. Er is ook een sterk voorbeeld bij mensen. Tijdens de Vietnamoorlog gebruikte twintig procent van de Amerikaanse soldaten heroïne. Iedereen was bang dat er bij thuiskomst een heleboel junkies zouden zijn, maar niets was minder waar. Toen de soldaten weer bij hun familie en vrienden waren en genoeg ander vertier hadden, stopten ze praktisch allemaal moeiteloos met de heroïne. Hetzelfde geldt voor patiënten die een tijdlang morfine slikken. Ook die houden er vaak vanzelf mee op als de pijn over is. Hoe kan dat? Het heeft alles te maken met de 'kooi' waar je mensen in stopt en de relaties die we hebben met anderen. Dat wordt haarfijn uitgelegd in deze animatievideo, die zeker de moeite waard is om te kijken.