Arts: gevoel zei dat ik hulp moest bieden na treinongeluk

Voor Stefan voelde het "volkomen logisch" om hulp te bieden na het zware treinongeluk in Voorschoten. De specialist ouderengeneeskunde woont vlak bij de plek waar twee treinen in botsing kwamen met een bouwkraan en keek slachtoffers na die lichtgewond waren geraakt.

"Als er zoiets gebeurt, wil je als arts helpen", reageert hij. "Het zag er dusdanig ernstig uit, dat ik de hulpdiensten gevraagd heb of ik wat kon betekenen. Een van hen vroeg me of ik bij de lichtgewonden wilde gaan kijken die bij mijn achterburen waren opgevangen." De meesten hadden volgens hem geen ernstig letsel.

De specialist ouderengeneeskunde heeft een paar mensen nagekeken en enkele medische handelingen kunnen verrichten. "Maar het mag geen naam hebben, hoor", zegt hij over zijn assistentie. "De mensen zijn erna nog nagekeken door een ambulancemedewerker en iemand van het Rode Kruis."

Ongemakkelijk

In de nacht van maandag op dinsdag werd hij wakker van traumahelikopters en sirenes. "Het waren er zoveel dat ik toch even poolshoogte wilde nemen. Mijn vrouw had twee harde klappen gehoord en zei gelijk al dat ze dacht aan een ontspoorde trein. Toen ik bij de plek van het ongeluk aankwam zag ik mensen uit de passagierstrein komen die naast de rails terecht was gekomen." Over de toestand van de slachtoffers kan hij weinig zeggen. "Maar velen waren totaal in shock."

Dat burgemeester Nadine Stemerdink van Voorschoten hem tijdens de persconferentie expliciet bedankte voor zijn hulp, vindt hij ongemakkelijk. "Het is net alsof ik een heldendaad heb verricht. Als ik niks had gedaan, waren die mensen ook geholpen, alleen wat later."