Wim Faber vindt nergens hoop of troost meer in sinds het verlies van zijn 25-jarige dochter, die met veel geweld verkracht en gedood is door Michael P..
In het Nederlands Dagblad beschrijft de vader van Anne zijn wanhoop, en zijn woede.
"Een vraag die me nu bezighoudt: wat is een rechtvaardige straf? Dat is geen vaststaand gegeven, maar door cultuur en tijd bepaald. Ik speel met de gedachte dat het rechtvaardig zou zijn doodstraf op te leggen. Ik betrap mezelf erop steeds meer in die richting op te schuiven. Als mensen zouden weten welke gruwelijke dingen er zijn gebeurd, straften we denk ik meer zoals in de Verenigde Staten.’
‘Door die verschrikkelijke details achterwege te laten, ontstaat een abstract, gedempt beeld. Volgens mij is het een menselijke neiging dan te denken dat het misschien wel meeviel. Mogelijk speelt dat een rol in de opvattingen over straf."
"Ik vind dat in het strafrecht heel serieus gekeken zou moeten worden naar de mening van slachtoffers. Ze worden gezien als boos of verdrietig, en dus als irrationeel. Terwijl het de ervaringsdeskundigen zijn. Juist als je het hebt over vergelding, in het gebied van gevoel, kun je niet om slachtoffers heen.’
De interviewer van het Nederlands Dagblad vraagt of hij contact heeft gehad met andere slachtoffers die de moordenaar van zijn dochter maakte.
‘Ik heb één eerder slachtoffer en haar familie gesproken. Er zaten tijdens die ontmoeting allemaal beschadigde mensen aan tafel. Door één persoon. Als je bedenkt wát die ene persoon heeft gedaan en je biedt hem als samenleving perspectief op vrijheid, dan komt dat op mij – ik herhaal mezelf – als onrechtvaardig over.’
‘Ik kan er zelfs nu bijna niet over praten … Het zijn beelden van die laatste momenten van Anne. En ik ben daar niet bij geweest, dat weet ik ook wel. Maar als ik denk aan 29 september 2017, van kwart over zeven tot tien uur, dat is gewoon … een hel.’
De TED-talk van Wim Faber over rechtvaardig straffen
Bron(nen): Nederlands Dagblad