‘Het ging bij mij precies als in de film The devil wears Prada. Misschien nog een beetje erger.’ Oud-werkneemster Rina Bovrisse vertelt aan nieuwssite Salon over haar baan bij modemerk Prada. ‘Mijn voorganger werd ontslagen omdat ze slechte tanden had.’
Bovrisse werkte als manager bij Prada in Tokio. Op een goede dag moest ze op kantoor komen bij de HR-manager. Hij zei: ‘Je moet je haar veranderen en afvallen. De CEO schaamt zich zo erg voor je lelijkheid, dat hij je niet wil voorstellen aan gasten uit Milaan.’
Werknemers zijn ook al heel snel te oud voor het dure modemerk. ‘Vaak waren ze goed en wel dertig en werden ze al naar outlet-stores in uithoeken verbannen. Die afgelegen goedkopere Prada-winkels werden ‘garbage bins for old ladies’ genoemd.’
Verder moesten werknemers zelf Prada-spullen kopen om zo de verkoop te verbeteren. De extreem dure producten kostten soms meer dan een maandsalaris van een gemiddelde werknemer.
Bovrisse nam ontslag en een rechtzaak volgde. De uitspraak was wonderlijk. ‘Volgens de rechter was ik schuldig bevonden aan smaad. En seksuele intimidatie en discriminatie waren geaccepteerd in de modebranche.’
De zaak van Bovrisse leidde tot veel media-aandacht. Niet alleen Prada kwam onder vuur te liggen, ook was er veel ongenoegen over de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in
Japan. De Commissie voor Mensenrechten van de VN uitte stevige kritiek op Japan.