Op zijn tijd kan het heerlijk zijn om een horrorfilm te kijken, maar hoe afschuwelijk is het om zo'n film in het echt mee te maken? In een video presenteert de Amerikaanse Chemical Society op levendige wijze wat er volgens wetenschappers precies in je
hersenen gebeurt op het moment dat je vermoord wordt. En dat lijkt gek genoeg sterk op de ervaring van angst en schrik als je zelf zo'n griezelfilm kijkt. Stel dat je ineens ontdekt dat er een moordenaar achter je aan zit. Eerst gaat er een signaal in je hersenen naar de thalamus die met de neurotransmitter glutamaat de amygdala activeert. Ook stuurt het glutamaat een noodsignaal naar de grijze stof in het centrale zenuwstelsel, waardoor je schrikt. Je
lichaam wordt in opperste staat van paraatheid gebracht. Je hypothalamus geeft de opdracht om als een razende adrenaline aan te maken, dat door de lever wordt omgezet in glucose. Dit geeft een enorme energie-boost en je lichaam komt in de 'fight-or-flight-modus'. Doodsbang verberg je je voor de moordenaar, maar het heeft geen zin. Van pure angst begin je automatisch te schreeuwen, een uiting die niet, zoals je zou verwachten, eerst in het taalcentrum van de hersenen wordt ontvangen, maar door de amygdala, die je in dit geval de alarmcentrale van je hersenen zou kunnen noemen. Die geeft je lichaam het signaal: 'Niet nadenken, rennen'. Je slaat op de vlucht, maar je komt niet ver. De moordenaar grijpt je. Als je gewond raakt, sturen speciale zenuwcellen, nociceptoren genaamd, pijnsignalen naar je hersenen die feitelijk aangeven dat je moet voorkomen dat dit nog eens gebeurt. Het is een extra aanzet van je lichaam om nog één keer een poging te doen om te vluchten. Maar dat lukt niet. De moordenaar dient de genadeslag toe en je bent klinisch dood. Met andere woorden: je hart stopt met kloppen en je ademt niet meer. Maar je hersenen bereiken vermoedelijk nog heel even een staat van neurologische hyperactiviteit. Het is deze staat die volgens recente studies de bijna-dood-ervaring kan verklaren. Mensen die zo'n ervaring hebben meegemaakt, omschrijven hem verschillend. De een noemt het een ''pure, perfecte, droomloze slaap''. Een ander zegt: ''Ik stond voor een gigantische muur van helder licht''. Maar wat er precies gebeurt tijdens een bijna-dood-ervaring is nog altijd een raadsel. Bekijk de video voor extra uitleg: