De Duitse arts Raphaele Lindemann uit Mainz schrijft in een open brief op Facebook hoe schrijnend de situatie is in veel asielzoekerscentra. Zijn bericht is inmiddels bijna 300.000 keer gedeeld en overgenomen door veel Duitse media. Lindemann is verantwoordelijk voor de eerste medische hulp aan pas in Duitsland aangekomen
vluchtelingen. Hij vertelt wat hij meemaakt: "Ik kan jullie verzekeren dat het absoluut onmogelijk is om bijvoorbeeld een voet met bevriezingsverschijnselen te verzorgen die meer dan 500 kilometer, in kapotte schoenen met natte sokken, door de winter is gemarcheerd en daarbij door een 'naïeve rooskleurige bril' te kijken." "Of een zuigeling van 4 weken oud in vochtige kleding met longontsteking te behandelen, die samen met een eenjarige en een vierjarige helemaal alleen met de moeder over de Middellandse Zee, via Griekenland, hier zijn beland en vervolgens het verwijt van wereldvreemdheid te moeten aanhoren." Lindemann weerspreekt ook dat het om bijna alleen maar jonge, gezonde
mannen gaat. "Ik zie per dienst ongeveer 300 tot 500 vluchtelingen. Minstens 40 procent daarvan zijn kinderen! Er zijn gezinnen, er zijn ouderen en ja - er zijn ook jonge mannen. Waarom ook niet? Wat ze gemeen hebben, is dat ze absoluut verzwakt en uitgeput zijn." "En ja, natuurlijk hebben ze hun smartphone meegenomen," gaat hij verder. "Dat ze een teken van leven aan hun geliefden willen sturen, wordt hen verweten en als bewijs gezien voor het feit dat ze geen hulp nodig hebben. Dat is pas wereldvreemd en bovendien schofterig! Alsof je verplicht bent om je bij je vlucht in vodden te hullen en vooral al je kostbaarheden thuis te laten, inclusief de enige mogelijkheid om contact op te nemen met je familie in de vorm van een telefoon." Hij geeft toe dat niet de hele wereld naar Europa kan komen, maar benadrukt dat de situatie van deze vluchtelingen dramatisch is: "Mensen lijden en sterven nu en wij kunnen dat voorkomen."