De gemiddelde loonslaaf voelt zich al een hele Piet als hij ergens in Zwitserland een tweede huisje weet te bemachtigen. De term 'huisje' is hier bewust gekozen en wil Piet het liefst in de buurt van Zürich, Luzern of Genève zitten, dan moet hij ongeveer aan 1 miljoen euro denken - voor de enkele vierkante meters die hij in ruil voor dit bedrag tegemoet kan zien. Maar dan zitten we nog lang niet in de categorie oogverblindende huizen met mooi uitzicht. Wie een huis wil dat op een ansicht zou kunnen, moet veel meer geld meebrengen en de Frankfurter Allgemeine Zeitung keek vandaag eens in het rond in dit wat luxere segment. Conclusie: je moet met een zaklantaarn op zoek naar een geschikt onderkomen. Het is waar dat de kredietcrisis niet helemaal aan Zwitserland voorbij is gegaan. De wat normalere huizen staan langer te koop, bijvoorbeeld omdat bedrijven geneigd zijn minder expats naar het buitenland te sturen. Maar als het om de echt begerenswaardige villa's gaat; groot, mooi en gesitueerd op een plek vanwaar je ver kunt kijken, liefst over een dal met verderop nog een prachtig meer, dan is het aanbod eigenlijk schrikbarend klein. Reden: zodra er iets op de markt komt, zijn er speciale bureau's die namens hun gefortuneerde klanten de jacht openen. Je zou kunnen zeggen dat deze klanten op een hoogte verkeren tot waar de huidige crisis niet reikt.
De Duitse verslaggever van dienst trekt zo langs enkele villa's met een oppervlakte van circa 700 vierkante meter, met hier en daar een weelderig terras, en inderdaad, bijna steeds een uitzicht dat je de adem beneemt. Prettige bijkomstigheid: er zijn allerlei fiscale kunstgrepen denkbaar waardoor de nieuwe bewoner van deze onderkomens nog wat leuke meevallers tegemoet kan zien als hij mocht besluiten zich in Zwitserland te vestigen en niet langer gebukt wenst te gaan onder het belastingregime van zijn thuisland. Ja, er wordt daar goed meegedacht met de rijke vreemdeling, meer dan met de armoedzaaier die van ver komt. Zo tussen de 7 en de 20 miljoen euro is er nog wel het een en ander te koop en wie niet terugschrikt voor beheerskosten van circa 250.000 frank op jaarbasis, die zit gewoon gebakken.
Bron(nen): Frankfurter Allgemeine Zeitung
