De nieuwe ziekte:
eenzaamheid. Dankzij netwerksites als
Facebook was het nog nooit zo makkelijk om met om met anderen in contact te komen, toch lijkt sociale isolatie een groot probleem te worden. Recent Brits onderzoek toonde aan dat jongeren zich twee keer zo vaak eenzaam voelen dan 55-plussers.
The Times noemde het onlangs ‘een epidemie van eenzaamheid’,
The Daily Telegraph spreekt over ‘de Elenor Rigby generatie’ naar de Beatlessong over eenzaamheid: Ah, look at all the lonely people…
Onlangs verscheen Lonely, een waar gebeurd verhaal dat in de VS meteen de voorpagina’s haalde. Schrijfster Emily White was een ambitieuze advocate in een stad waar ze geen familie of vrienden had, toen chronische eenzaamheid haar in de greep kreeg. White beschrijft hoe ze een fictief sociaal leven verzon om haar eenzame bestaan te camoufleren voor haar collega’s. Ze verzon etentjes en romances en als iemand zei dat ze er moe uitzag, weet ze het aan haar uitputtende uitgaansleven. In werkelijkheid was ze altijd alleen thuis. Na een jaar kreeg ze stemmen in haar hoofd.
Zo dramatisch is het niet altijd, maar geschat wordt dat 40 % van de online ‘status updates’ verzonnen zijn. Of tenminste schromelijk overdreven: een suffe verjaardag wordt al snel een fantastisch feest. Ook is steeds evidenter dat 300 vrienden op
Facebook geen vervanging is voor een goed gesprek met vriend. Ironisch genoeg is het constante spervuur van email, msm, sms, telefoon en
twitter juist de reden dat men steeds minder in staat is alleen te zijn. Als de beepjes en belletjes even stilvallen, slaat de paniek toe: je bent helemaal alleen!