In Nederland kwamen in 2013 twintig mensen om door eerwraak. 500 keer is er melding gemaakt van eergerelateerd geweld. Célal Altuntas, schrijver en eerwraakdeskundige startte het project 'Wel eer, geen geweld'. 'Je kunt dit probleem bijna niet begrijpen als je niet zelf uit die cultuur komt. Het beschermen van de familie-eer zit zo ingebakken, dat is traditie,' zegt hij. Het Parool schrijft over de aftrap van het project op een ROC in Amsterdam, waar politici, welzijnswerkers, leraren en leerlingen met elkaar in debat gaan. Ter inspiratie wordt eerst een korte film vertoond, waarin ene Hassan vertelt, hoe hij zijn zusje doodstak. 'Ik trok het niet meer, ze luisterde niet naar mij. Ik had geen macht meer over haar. Toen ben ik naar beneden gelopen om een mes te halen.' Hassan zat zes jaar in de cel en probeert nu de draad van zijn leven weer op te pakken. Een meisje vertelt daarna over haar ervaringen: 'Ik heb twee neven die me heel erg controleren. Soms schreeuwen ze tegen me, maar dan doe ik net alsof ik ze niet hoor.' Ineens staat een jongen op uit het publiek. 'Ik ben Hassan. Jullie praten over eerwraak alsof jullie het begrijpen, maar dat doen jullie niet. Ik ben de jongen uit de film.' Iedereen schrikt. 'Ik ben geen psychopaat. Ik was echt niet van plan mijn zusje te vermoorden. En toch is het gebeurd. Ik heb elke dag gevochten, me verweerd, mijn zusje verdedigd tegen roddels. Maar het hielp niet. Je kunt je niet voorstellen hoe dat voelt.' 'In gevallen van eerwraak zijn
daders ook slachtoffers,' zegt Altuntas. 'Hun omgeving zet ze aan tot hun daad. We moeten daarom niet alleen potentiële daders aanpakken, maar hun hele omgeving.'