Vroeg op vrijdagochtend ging de tiener Jhaqueil Reagan op weg naar een sollicitatiegesprek waar hij om één uur ’s middags moest zijn. Het was zo’n 16 kilometer lopen, maar Reagan had geen geld voor de bus. Dus al lag Indianapolis onder de sneeuw, ging hij lopen naar een ander deel van de stad. Hij liep wel vaker lange afstanden, dus dat was geen punt. ‘Als ik zeg dat ik ergens zal zijn, dan ben ik er,’ zegt Reagan. Na een aantal kilometers maakte hij een stop op een parkeerplaats bij een Cajun restaurant om te vragen hoe ver hij op streek was. Mede-eigenaar Art Bouvier vertelde hem dat de bestemming nog wel 10 kilometer was. Reagan vervolgde zijn weg, maar een kwartier later zag Bouvier hem lopen en bood hem een lift aan. Hij moest toch die kant op. ‘Ik pikte hem op omdat hij nog een heel eind door de natte sneeuwbrij moest lopen.’ Bouvier bracht hem naar zijn sollicitatie, maar zegt dat zodra hij het verhaal hoorde, meteen wist dat hij Reagan zelf in dienst wilde nemen; iemand die zo’n barre tocht voor een baan over heeft, is het waard. Reagans sollicitatie bij de winkel ging ‘wel aardig’. ‘Ze leken niet al te enthousiast, maar ik probeerde een goede indruk te maken’. Dat had hij bij Bouvier wel gedaan. Die bood Reagan een baan aan, meteen voor 20 % boven het minimumloon van the $7.25 per uur. Reagan was stomverbaasd. Hij begon meteen maandag als ober en hulpje. ‘Het gaat heel goed, deze week ga ik alle basisvaardigheden leren,’ zegt Reagan. ‘Hij had een geweldige eerste dag. En hij kwam de volgende dag weer opdagen, ‘ zegt Bouvier, die bagatelliseert wat hij voor Reagan heeft gedaan. ‘Mijn motieven waren puur egoïstisch, hij leek me een goede kracht.’ Maar het is anderen wel opgevallen. Op facebook is het verhaal een hit en de media-aandacht heeft tot een enorme boost in klandizie geleid. Bouvier denkt dat hij 2 keer zoveel klanten heeft. ‘We kunnen gaan uitbreiden.’
Bron(nen): NY Daily News