Ouders zijn te beschermend, vinden experts: "Kinderen leren niet omgaan met tegenslag en stress"

In vroeger tijden - zonder mobieltjes - was je als kind veel vrijer. Je ouders wisten niet altijd waar je uithing en dat was ook niet nodig. Problemen loste je zelf op. Hoe anders is dat nu. Ouders houden hun kroost het liefst de hele dag in de gaten en helpen hen met alles.

Loes Keijsers, hoogleraar pedagogiek aan de Erasmus Universiteit reageert daarop in het AD. "Het is heel begrijpelijk en allemaal goed bedoeld. Ouders willen niet dat hun kind iets overkomt.’’ Maar goed is het niet. "Ouders ontnemen kinderen uiteindelijk de kans om zelf problemen te leren oplossen. Voorbeeld: als een kind met een mobieltje een lekke fietsband heeft, belt hij zijn ouders om hulp. Heeft hij geen telefoon, dan moet hij zelf iets verzinnen. Lopen naar school. Iemand om hulp vragen. Zelf de fiets maken. Zo leert hij zelfstandig problemen te tackelen.”

Kinderen leren zo met stress omgaan. Keijsers: "Als je in je jeugd te maken krijgt met kleine stressmomenten ben je later, als je volwassen bent, simpelweg beter bestand tegen grote stressmomenten. Het gaat erom dat je beetje bij beetje leert op jezelf te bouwen en niet bij het geringste probleem in paniek raakt. Dat je een gevoel hebt van: dat klusje klaar ik wel. Dat vertrouwen zorgt voor emotionele veerkracht en die veerkracht is weer een belangrijke graadmeter voor je welbevinden later in je leven.’’

Niet voor niets ervaren jongeren veel meer psychische problemen dan vroeger. Justine Pardoen, oprichter Bureau Jeugd & Media, vergelijkt kinderen op AD.nl met het kweken van bomen in de klas. "Bomen zullen in zo’n beschermde omgeving vast goed groeien, maar ze krijgen veel minder stevige wortels, kunnen buiten geen storm doorstaan. Zo is het ook met kinderen voor wie de ouders alles oplossen.”

Jongeren groeien ook op met het idee dat alles zo gefikst is, zegt Pardoen. "Hoe vaak ik jongeren niet gepikeerd hoor zeggen: ‘Dit kán toch niet’. Zo van: ‘Ik ben geboren in Amsterdam en ik krijg geen woning: dit kán toch niet’. Ja, dat kan wel en het betekent dat je 10 kilometer verderop moet wonen, shit happens. Tegenslagen incasseren, realistisch zijn, zelf verantwoordelijkheid nemen: dat zie ik minder terug bij deze generatie.”