Kishan Hardoar was jarenlang verslaafd aan lachgas. Hij gebruikte zo veel dat hij met een gedeeltelijke dwarslaesie werd opgenomen in het ziekenhuis en blijvende zenuwschade heeft opgelopen. In het AD doet hij zijn verhaal.
De 23-jarige Enschedeër zegt nu clean te zijn, al blijft de drang om te gebruiken aanwezig. Zijn lachgasgebruik begon onschuldig. Af en toe een ballonnetje bij het uitgaan gaf hem een vrolijk en vrij gevoel.
“Ik werd assertiever, waar ik in het gewone leven moeite mee had. Lang had ik het gevoel dat lachgas me hielp om negatieve ervaringen uit het verleden te verwerken. Eerlijk gezegd geloof ik nog steeds dat het me verder heeft geholpen.”
“Maar wat ik niet besefte, was de keerzijde. De negatieve spiraal waarin ik raakte. Want wat begon met groepsgedrag, werd individueel. Ook als ik alleen was, liet ik de verkoper langskomen. Het werd oncontroleerbaar en ging van kwaad tot erger. Lachgas beheerste binnen twee tot drie maanden na die eerste onschuldige ballon mijn hele leven”, vertelt Kishan openhartig.
Voor hij het wist, had hij zich volledig geïsoleerd van zijn omgeving. School en werk bestonden niet meer. Lachgas gebruiken was een obsessie geworden voor hem en kostte hem 8000 euro aan spaargeld. Een tank van 2 kilo kost ongeveer 45 euro. Zeven tanks legen op één dag was geen uitzondering.
TintelingenOp een gegeven moment voelt hij tintelingen in armen en benen. Wanneer hij het gevoel in zijn benen verliest, valt hij in huis. Hij wordt met spoed opgenomen in het ziekenhuis en blijkt een gedeeltelijke dwarslaesie te hebben door een tekort aan vitamine B12. Lachgas blokkeert de werking van de stof, zorgt voor uitvalsverschijnselen en uiteindelijk permanente schade aan de zenuwen.
“Ik vind dat er een landelijk verbod op de verkoop en het in bezit hebben van lachgas moet komen. Een cilinder bestellen is heel eenvoudig en niet duur. Het wordt aan huis bezorgd en op parkeerplaatsen waar jongeren elkaar ontmoeten.”
Tijdens het rijden“Op het dieptepunt van mijn verslaving reed ik auto, met een tank op de passagiersstoel naast me. Tijdens het rijden vulde ik ballonnen en nam er teugen van. Ik schaam me diep dat ik mezelf en andere weggebruikers aan de gevaren op de weg heb blootgesteld.”
“Een keer werd ik staande gehouden door de politie. Agenten zagen de tank en vroegen of ik had gebruikt. Nee, was het antwoord. Omdat lachgas binnen enkele seconden uit je bloed is verdwenen, kunnen ze het tegendeel niet bewijzen. Dit moet zo snel mogelijk veranderen”, vindt Kishan. “Zoiets als dit mag nooit meer gebeuren.”