"Ik zal je eerlijk zeggen dat er momenten zijn waarop ik bijna naar het einde kan verlangen. Eerst moest 'Judas' geschreven worden, daarna was het belangrijk dat 'Dagboek van een getuige' er zou komen. Ik móest blijven leven om mijn verhaal te doen. Ik heb mijn best gedaan om het leed van anderen te verzachten. Ik heb herinneringen aangemaakt. Ik heb alles eruit gehaald wat erin zat. Als het hier stopt, hoop ik in de harten van zoveel mogelijk mensen verder te leven." Tegen Trouw: "Het leven ís geen Pall Mall-reclame waarin we met z'n allen zongebruind in een bootje op de Middellandse Zee ronddobberen. Voor de meeste mensen is het leven lijden. Dit is het. Hier moet je het mee doen. Ik leid geen ideaal, alledaags bestaan, maar zo erg als het was, wordt het voor mij nooit meer. De doodsbedreiging van Wim is peanuts vergeleken met alles wat ik vroeger thuis heb meegemaakt. Weet je wat ik nu het verdrietigst vind? Dat ik niet de oma voor mijn kleinkinderen ben die ik zou willen zijn."