Zes jaar lang woonde Wednesday Martin, antropoloog en vrouw van een zakenbankier, in de Upper East Side in New York. Ze schreef een boek over de extreem rijke
vrouwen die ze ontmoette en die volgens haar doodongelukkig zijn. "Troost vinden ze in alcohol, pillen en minitrips in privéjets naar Las Vegas of Parijs." De vrouwen, die vaak diploma's hebben van topuniversiteiten, zitten vast in een erg traditioneel rollenpatroon, vertelt Martin in het Vlaamse opinieblad Knack. "Er wordt van hen verwacht dat ze er perfect uitzien, dat ze perfecte kinderen hebben, en dat ze zowel hun huishouden als hun omgeving perfect managen. Dat betekent niet alleen dat ze hun kinderen naar de juiste scholen sturen, maar ook dat ze de juiste vrienden en een huis in de juiste straat hebben, en dat ze op bepaalde sociale events uitgenodigd worden. Ze zijn onderworpen aan verplichtingen, moeten verwachtingen inlossen en zijn niet vrij in hun handel en wandel."
Waarom ze zich daar niet tegen verzetten? "Omdat veel van die moeders nog in de waan verkeren dat ze kunnen kiezen. Natuurlijk gebeurt het weleens dat ze een half jaar na de geboorte van hun kind een fantastische baan aangeboden krijgen. Maar dan wel zonder de mogelijkheid om thuis of deeltijds te werken. Velen zeiden me dat ze daarom de baan niet aannamen. Maar in feite was dat geen keuze maar een capitulatie," aldus Martin.
Angst Ze hebben het bovendien ontzettend druk met de uitgebreide zorg voor de kinderen. "Kinderen gaan hier maar een paar uur per dag naar de kleuter- of de lagere school," vertelt Martin. "De moeders zijn de rest van de dag bezig met ze van de les dictie naar de schildercursus te voeren, van de muziekles naar het verjaardagsfeestje, van de toneelschool naar de kindergymnastiek. Dat is een full-time baan."
Ook de zorg voor hun uiterlijk kost veel tijd. In haar boek schrijft ze dat de vrouwen van de Upper East Side gemiddeld 85.000 euro per jaar besteden aan hun uiterlijk. "Ik geloof dat er buiten Hollywood nauwelijks een milieu bestaat waar de schoonheidseisen die aan vrouwen worden gesteld zo streng en zo meedogenloos zijn als hier."
De keerzijde van dit alles is dat ze ten prooi vallen aan angst. "De druk om alles perfect te doen, drijft velen tot aan de grens van wat ze aankunnen. Troost vinden ze in alcohol, pillen, minitrips in privéjets met vriendinnen naar Las Vegas of Parijs, dwangmatige fitnesstraining en het inslaan van kleren, gedrag waarbij je mond gewoon openvalt. Dat is pure waanzin."
Eindejaarspremie Voor al dat geld dat ze nodig hebben, zijn ze afhankelijk van hun man. "Die economische afhankelijkheid leidt gedeeltelijk tot absurd gedrag. Sommige vrouwen drukken een deel van hun huishoudgeld achterover op een aparte rekening. Hun mannen weten daar niets van. Er zijn vrouwen die van hun mannen een ‘eindejaarspremie’ krijgen als ze erin slagen om de kinderen op de juiste scholen in te schrijven of als ze het huishouden goed bestierd hebben. Net alsof die vrouwen geen partners maar bedienden zijn," besluit Martin.