Er is al heel veel gezegd en geschreven over de bijzondere carrièremove van Sylvana Simons. Een interessante bijdrage komt van Nelleke Hijmans in Ze stelt dat de tactiek van de voor- en tegenstanders hetzelfde is, namelijk die van de ontmenselijking. "Het is een spel van elkaar diskwalificeren, ontmenselijken," schrijft ze. "Met het doel het eigen geluid nog sterker te laten horen; als de ander buitenspel staat hoef je daar niet meer naar te luisteren, laat staan het debat mee aan te gaan, en is het slechts een kwestie van heel hard je eigen geluid laten horen." Ze vervolgt: "Een inhoudelijk antwoord lijkt kansloos, wordt ook niet gehoord wanneer je als persoon al gediskwalificeerd bent. Zo is Sylvana ‘de varkensmuts van DENK’; haar tegenstanders zijn ‘racisten en Tokkies’. Niemand neemt de mening van de varkensmuts en de racist serieus, we horen hem omdat hij hard schreeuwt maar we luisteren er niet naar. Door elkaar zo weg te zetten hoeven ze nooit met elkaar in gesprek en wordt tegelijk de eigen achterban goed gevoed met verontwaardiging over het andere kamp." Als alleen de rel nog het nieuws haalt, diskwalificeren beide ‘kampen’ zichzelf. "Bovendien nodigt deze manier van ‘communiceren’ uit tot zwart-witte stellingnames waar weinigen zich werkelijk in kunnen vinden; de echte wereld is nu eenmaal grijs. De grijzen onder ons haken af." Dit geldt overigens niet alleen voor de discussie over het politieke talent van Sylvana Simons.
Bron(nen): nrc.next (via Blendle)