Veel Turkse
Nederlanders hebben nog altijd een sterke band met hun geboorteland. '
Turken in Nederland voelen zich in de eerste plaats Turk', zegt de Turks-Nederlandse schrijver Özcan Akyol in het . 'Velen hebben het geloof dat ze hier tijdelijk zijn. Ze dromen ervan uiteindelijk met een mooi huis in Turkije van hun pensioen te genieten'. Zihni Özdil is wetenschappelijk docent wereldgeschiedenis aan de Erasmus Universiteit en heeft jarenlang gepubliceerd over Turkse integratie. 'Er werd gedacht: De Turken integreren goed want ze jatten minder tasjes dan Marokkanen. Het tegendeel is waar. Er is segregatie door al die Turkse scholen en Turkse organisaties. Dát is 30 jaar lang gesubsidieerd en gestimuleerd. Al die foute fundamentalistische en nationalistische clubs uit het land van mijn opa werden hier gefaciliteerd. Dat heette dan multicultureel'. Özdil: 'Expats uit Turkije die in Nederland komen schrikken zich kapot als ze de Turkse gemeenschap hier zien. Of ze in een tijdmachine zitten en terug zijn in de jaren '50. Turken hier zijn zo conservatief en nationalistisch, gestimuleerd door het Nederlandse beleid. Ze denken dat ze Turk zijn, maar ze zijn Nederlander. Dat willen ze zich niet realiseren en de Nederlanders evenmin. Er is geen burgerschap. Integratie heeft te maken met binding aan een land. Niet met de vraag of je overlast veroorzaakt'.