Vastgeketend in een kale kamer (Update)

Al drie jaar lang leeft de 18-jarige Brandon vastgebonden aan de muur van zijn kamer. De jongen woont op 's Heeren Loo, een instelling voor verstandelijk gehandicapten in Ermelo. Het personeel is bang voor Brandons onvoorspelbare gedrag en daarom zit hij vast. Al die tijd is hij niet meer buiten geweest. Zijn bewegingsvrijheid is 1,5 meter, de lengte van de riem. De jongen verblijft in een lege, kille kamer die nog het meeste weg heeft van een isoleercel.

In 1988 was iedereen geschokt door de foto's van Jolanda Venema, een jonge verstandelijk gehandicapte vrouw, waarop ze naakt met een touw vastgebonden aan de muur getoond werd. De zaak kreeg veel aandacht en bracht een debat over de kwaliteit van de gehandicaptenzorg op gang. Nu, 23 jaar later, komen deze schrijnende toestanden nog steeds voor. De Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) heeft besloten dat het gebruik van 'onrustbanden', die ze ‘onmenselijk en niet van deze tijd' noemt, in 2011 tot een minimum moet worden teruggebracht. Eerst zien en dan geloven!

Nederland telt zo’n 40 gevallen als Brandon. De patiënten zijn vaak uren per dag met een band vastgemaakt aan een muur in hun kamer en hebben beperkte bewegingsruimte. NRC Handelsblad schrijft vanmiddag dat het Centrum voor Consultatie en Expertise (CEE) dit bevestigt.

De krant schrijft ook dat het gebruik van banden volgens de IGZ de afgelopen jaren langzaam vermindert. Na 1988 zijn er nieuwe regels en methoden ontwikkeld om zeer moeilijke patiënten in instellingen te handhaven. 'De IGZ meent dat aan dit soort maatregelen soms niet te ontkomen is. “Er zijn zeldzame gevallen waarbij helaas geen alternatieven zijn', zegt een woordvoerder.

Bron(nen): EO NRC