Het rouwproces van ouders die hun kind verloren is intenser en duurt langer dan het rouwproces bij het overlijden van een andere dierbare. De Canadese onderzoekster Jennifer Buckler heeft een groot aantal ouders geïnterviewd drie jaar na het overlijden van een kind. Uit haar onderzoek blijkt dat ouders bij het verliezen van hun kind een deel van hun identiteit verliezen, omdat het beschermen van een kind een centraal deel in hun leven inneemt. Daar kun je je iets bij voorstellen en het is aangetoond in talrijke onderzoeken. „Het is een niet te verwerken trauma”, zegt psycholoog Jeffrey Wijnberg tegen De Telegraaf. „Wij als psychologen hebben altijd de hoop dat er, wanneer mensen emoties uiten en vaak doordacht hebben wat er is gebeurd, een bepaalde gewenning optreedt. In het geval van verlies van een kind lijkt die herbeleving telkens pijnlijk. Het is moeilijker om er met afstand over te vertellen. Het verlies van een kind, en helemaal van meerdere kinderen, is een niet te verwerken trauma.” Een van de meest gehoorde dooddoeners die ouders horen, wanneer ze zo'n onherstelbaar verlies geleden hebben, is: “Het leven gaat door.” Maar niets is minder waar, want er zit een definitieve breuk in je leven en je moet je leven opnieuw zien op te bouwen. Er is een leven vóór en ná de ramp. Om toch verder te kunnen leven is het nodig om erkenning te krijgen van je verdriet, schrijft Trouw Jaarlijks overlijden in Nederland vierduizend kinderen en jong volwassenen. Ouders verliezen vaak met hun kind ook de helft van hun vrienden, zegt E. Mossel van de Vereniging van Ouders van een Overleden Kind (VOOK) tegen De Volkskrant. 'Zij kunnen de moed niet opbrengen om iets voor je te betekenen.' Vroeger mochten ouders een jaar verdrietig zijn, zegt ze, maar ze hoort van lotgenoten dat tegenwoordig na een maand of drie alweer een opgewekte stemming wordt verwacht.
Bron(nen): De Volkskrant De Telegraaf Trouw