Waarom er in Nederland zoveel kinderen uit huis geplaatst worden

Programmamaker Jojanneke van den Berge maakte een docu-serie over de jeugdzorg. In de Volkskrant vertelt ze hoe slecht het met die zorg gesteld is en hoeveel kinderen er in ons land uit huis worden geplaatst.

"Nederland is met 43.000 uit huis geplaatste kinderen koploper in Europa," begint ze. We zagen het onder meer gebeuren in de toeslagenaffaire. Deze kinderen werden volledig ten onrechte weggehaald bij hun moeder en zijn nog steeds niet terug.

Jojanneke van den Berge, die Jojanneke en de jeugdzorgtapes maakte, legt uit waarom die uithuisplaatsing in Nederland zo snel gebeurt. "Deskundigen hebben daar verschillende verklaringen voor. Nederland is een calvinistisch land, streng voor kinderen die afwijken van de norm. Als hun opvoeding niet loopt zoals wij vinden dat het hoort, dan willen we ingrijpen."

"Daarbij zijn jeugdzorgmedewerkers ook bang om iets te missen. Dat komt deels door de in het nieuws breed uitgemeten gevallen waarbij Jeugdzorg niet ingreep, kinderen om het leven kwamen door huiselijk geweld en jeugdzorgwerkers werden vervolgd voor nalatigheid. De mindset bij jeugdzorg moet anders: accepteer dat je niet alles kunt voorkomen. En erken dat het het niet waard is om duizenden jongeren uit huis te halen en hun leven te vernielen."

EliVan den Berge vertelt over Eli, die ze tijdens het maken van haar serie, leerde kennen. "Eli leeft niet meer, afgelopen zomer is ze overleden. Ze wilde euthanasie, en die heeft ze gekregen. Toen ik haar leerde kennen, zat zij al in dat traject. Ik heb van dichtbij gehoord en gezien hoe ze in de jeugdzorg is vernield. Natuurlijk, ze had daarvoor ook al problemen. Eli’s ouders zaten in een vechtscheiding. Op haar tiende is ze uit huis gehaald omdat jeugdzorg vond dat haar ouders niet goed voor haar konden zorgen."

"In totaal is ze 28 keer verplaatst en van pleeggezin naar jeugdinstelling gegaan. Ze raakte totaal onthecht, kreeg niet de juiste therapie. Daarbovenop werd ze misbruikt in een instelling en mishandeld – een keer zo hardhandig dat haar neus brak. Op haar veertiende deed ze haar eerste zelfmoordpoging. Een van haar grootste trauma’s is dat ze uit plaatsgebrek in een jeugdgevangenis werd geplaatst, terwijl ze niks misdaan had. Zelf zegt ze: thuis was het niet veilig, maar als ik daar had kunnen blijven, had ik niet zoveel trauma’s opgelopen."

Bron(nen): De Volkskrant