Netflix grijpt overal om zich heen. In Nederland is het aantal abonnees in anderhalf jaar tijd verdubbeld van 1,2 naar 2,5 miljoen. Gemiddeld kijken Nederlanders tien uur per week en dan hebben we het nog niet over de tijd die wordt besteed aan sociale media. Is dat niet ongelooflijk zonde van het leven? Tijdschrift Glamour geeft antwoord op die vraag. Je zegt nu geen tijd te hebben om een boek te lezen, bij je oma langs te gaan of met vrienden op een terras af te spreken. Je hebt kennelijk wel tijd om met de gordijnen dicht een of andere vreugdeloze Netflix-serie te kijken, die als enig doel heeft je zo snel mogelijk verslaafd te maken. Netflix is er trots op dat dat nu al binnen twee afleveringen lukt, terwijl dat eerder nog drie tot vijf afleveringen duurde. Hans Schnitzler, filosoof en schrijver van het boek ‘Kleine filosofie van de digitale onthouding’ dat in september uitkomt, stelt dat het gaat om de vraag: kies je er bewust voor om hier zo veel tijd aan te spenderen? En doe je dat met aandacht en plezier? Of heb je het gevoel dat de tijd je ongewild door de vingers glipt? "Het is belangrijk om je af en toe de vraag te stellen: in hoeverre bestuur ik deze diensten? Of is het andersom en besturen deze diensten mij?” Sidney Vollmer, mediawetenschapper en schrijver van het boek ‘On/off: op zoek naar balans in digitale tijden’, denkt dat voor veel mensen steeds vaker het laatste geldt. “Diensten als Netflix, Facebook en Twitter zijn leuk, maar worden ontwikkeld door bedrijven die maar op een ding uit zijn: jouw aandacht. Daarom worden ze met behulp van psychologische trucjes zo verslavend gemaakt, dat mensen zich er maar met moeite van kunnen losmaken. In mijn boek haal ik het experiment van de als je een schaal snoep neerzet die zichzelf continu aanvult, blijven mensen ervan eten. Ook als ze eigenlijk al genoeg hebben. Netflix is een treffend voorbeeld van zo’n De grootste troef van Netflix zijn de gebruikersgegevens die worden verzameld. Vollmer: “Op basis daarvan weten ze precies wat je graag kijkt, wanneer en in welke volgorde. Om nog maar even op de vergelijking van de schaal snoep terug te komen: Netflix kan op basis van die gegevens niet alleen de schaal aanpassen aan jouw lievelingskleur, maar haar ook nog vullen met je favoriete snoep en er bovendien voor zorgen dat ze nooit leeg raakt.” Glamour concludeert: Netflix is als een snoeppot waarvan je blijft eten tot ver na het punt van misselijkheid. Vollmer legt uit wat het probleem is. “Wat het zo gecompliceerd maakt, is dat veel dingen die de moeite waard zijn in het leven moeite kosten. Iets maken. Iets leren. Nieuwe mensen leren kennen. Je moet ervoor uit je comfortzone treden. Het probleem van veel digitale diensten is dat ze juist volledig zijn ingericht om ons ín die comfortzone te houden."
“Onze dag is tegenwoordig gevuld met digitale prikkels die om onze aandacht strijden. Elk moment moet worden gevuld. Daardoor blijft steeds minder ruimte over voor dingen die juist gedijen bij rust, leegte en verveling, zoals concentratie, creativiteit of echt diepgaand contact tussen mensen. Als we straks een hele generatie hebben van jonge mensen die al hun denkkracht, creativiteit en potentiële talent verspillen aan het willoos najagen van verslavende digitale prikkels, dan vind ik dat een serieus probleem. En vooral: eeuwig zonde.”
Kies bewust Maar,” zo stelt Hans Schnitzler gerust, “je daar alleen al bewust van zijn, kan een groot verschil maken. Als je weer eens Netflix opstart, Instagram erbij pakt of de timeline van Facebook openklikt, stel jezelf dan de vraag: kies ik er bewust voor om hier nu mijn tijd aan te spenderen? En doe ik dat met aandacht en plezier? Als het antwoord ja is: prima. Als het antwoord nee is, ga dan vooral lekker iets anders doen.”
Bron(nen): Glamour