In de meeste staten van de VS is het vast gebruik. De persoon (meestal een man, meestal zwart) die van staatswege gaat worden omgebracht mag eerst nog een laatste maal lekker eten. Hij kan zijn wensen doorgeven en binnen het redelijke wordt daaraan dan gevolg gegeven. Nog één keer dat ene ijsje, of die steak. Maar waarom eigenlijk? Eten doe je om energie te hebben voor wat je de uren daarna gaat doen. Deze mensen gaan nog maar een ding doen: sterven. "Het is als een auto voltanken waar geen motor inzit," zei een ter doodveroordeelde over het gebruik. De laatste woorden die de bijna dode mag uitspreken kunnen nog een zeker nut hebben. Hij kan spijt betuigen of voor de laatste maal volhouden dat hij onschuldig is. Maar zo'n nut heeft de
maaltijd niet. Vermoedelijk is het gebruik ontstaan om een verschil te markeren tussen de veroordeelden en de staat. Beide maken
dood, maar de één doet dat netjes, met een lekkere maaltijd en een dominee er bij. Zo toont de staat een niveau van waardigheid dat de slachtoffers van de moordenaars meestal niet werd gegund