"Ze zijn onze redding": dit Siciliaanse dorpje floreert dankzij vluchtelingen

Toen de inwoners van het Siciliaanse dorpje Sutera werd gevraagd of er ruimte was op hun kerkhof om bootvluchtelingen te begraven, was het antwoord een stellig 'nee'. De begraafplaatsen lagen reeds vol in het sterk vergrijsde plaatsje. Maar hoewel er geen ruimte was voor de doden, was er voor de levenden plek genoeg. De 400 vluchtelingen die om het leven waren gekomen toen een boot zonk voor de kust van Sicilië moesten ergens anders begraven worden, maar degenen die de barbaarse overtocht overleefden werden hartelijk ontvangen. Want had het dorp in de jaren zeventig nog 5.000 inwoners, nu waren het er nog maar een paar honderd. De rest was naar de stad getrokken voor werk, lege huizen achterlatend. Sutera dreigde een spookdorp te worden. En dus neemt de gemeente tientallen asielzoekers op. Voor de grote rechtse anti-immigratiebeweging in Italië is dit een 21ste eeuwse ramp: Italianen worden vervangen door buitenlanders. Maar voor de lokale bevolking representeert het een veel ouder Siciliaans verhaal: dat van massamigratie en de vlucht voor oorlog en de economische kansen die zulke bewegingen voortbrengen. De 26-jarige Deborah is een van de nieuwe inwoners van Sutera. De Nigeriaanse is slachtoffer van mensenhandel. Ze woont in een bescheiden appartementje in een krijtstenen huisje. "Ik kon mijn ogen niet geloven," vertelt ze. "In mijn land had ik niet eens een bed. Hier hebben we een verwarming en medische zorg." Deborah zat zes maanden in Libië, waar ze werd verkracht door mensenhandelaren. Ze werd er zwanger van dochter Sophia, die in Sutera is geboren. Voordat de vluchtelingen kwamen waren er in de kerk veel meer begrafenissen dan doopvieringen, maar die onbalans corrigeert zichzelf. In 2016 zijn er zeven kinderen geboren in het dorp. Nog maar vijf jaar geleden overwoog de overheid om de school te sluiten. In het gebouw van meer dan 1.000 vierkante meter kregen nog maar tien kinderen les. Maar dankzij jongens en meisjes uit Ethiopië, Pakistan en Nigeria kan de school nu open blijven. De nieuwe inwoners zorgen er ook voor dat de lokale middenstand weer bestaansrecht heeft. De slager heeft weer klanten, net als de kruidenier. Sutera is een symbool geworden voor integratie. Andere Siciliaanse gemeenten volgen het voorbeeld. Nunzio Vitellaro, die helpt bij de verdeling van vluchtelingen: “Sutera laat zien dat het integratieproces niet alleen uit ethische overwegingen kan voortkomen, maar dat het ook een kans is voor jonge mensen om werk te vinden. Zonder dit project zouden ze het eiland hebben verlaten."  

Bron(nen): The Guardian