Spelen in Sotsji verliepen nagenoeg perfect

De stad Sotsji zag er een klein jaar terug uit als één grote bouwput. Wie tijdens de WK afstanden schaatsen tussen de vele bouwvakkers en hijskranen rondliep, kon zich maar moeilijk voorstellen dat daar 11 maanden later de Olympische Winterspelen zouden beginnen. ,,Alles komt goed, geloof ons maar'', zei een woordvoerder van het organisatiecomité destijds stellig. De man kreeg gelijk, Rusland kan terugzien op een bijna vlekkeloos verloop van het toernooi.

De start beloofde weinig goeds. Een aantal hotels, vooral die voor journalisten, was verre van af. In sommige kamers ontbraken bedden en gordijnen. Improviseren bleek ook niet de grootste kwaliteit van het personeel en veel vrijwilligers, die zich in de meeste gevallen strikt hielden aan de opdrachten en taken die ze meekregen.

Op de chaos rond de slaapaccommodaties na, hadden de Russen verder alles bijna perfect voor elkaar. Tijdens de openingsceremonie haperde de techniek even (één olympische ring ging niet open), soms was er wat onrust over de weinige hoeveelheid sneeuw in de bergen, maar dat was het dan ook wel.

Perfect

Vladimir Poetin gaf verschillende malen aan vooral trots te zijn op het feit dat dit de compactste Spelen ooit zouden zijn. Alle stadions bevonden zich op loopafstand van elkaar. Wie na het langenbaanschaatsen nog even bij ijshockey of shorttrack wilde kijken, hoefde daar weinig moeite voor te doen. Alle stadions waren daarnaast indrukwekkend mooi, en het ontbrak de aanwezigen aan bijna niets. Een tripje naar de bergen duurde ook maar anderhalf tot twee uur, veel korter dan 4 jaar terug in Vancouver.

Bij veel Spelen is het vervoer vaak een groot probleem. Ook dat was in Sotsji perfect voor elkaar. Bussen reden af en aan, langer wachten dan enkele minuten was niet nodig. In de bergen duurde het soms wat langer.

Mensenrechten

Naast de mensenrechten ging het in aanloop naar het evenement vooral over de veiligheid. De controles waren streng, maar niet anders dan Londen of Vancouver. En als je eenmaal de detectiepoortjes door was, kon je de rest van de dag op het olympisch park rustig je gang gaan. Alleen bij bepaalde controlepunten, scanden vrijwilligers nog eens je toegangspas.

Dit alles zorgde voor een gemoedelijke sfeer op het olympisch park, en ook daarbuiten. De veelal vriendelijke vrijwilligers droegen daar ook voor een groot gedeelte aan bij.