Onderzoekers
werken aan technologie waarbij geluiden direct naar ons oor worden gestuurd door beenmerg als speaker te gebruiken. Ook moet het binnenkort mogelijk zijn om via oogimplantaten onze ogen als digitale camera en beeldscherm te gebruiken. In Londen is men bezig met ‘eetbare’ elektronische capsules die het vetgehalte in het bloed van patiënten monitoren en die via genetisch materiaal het hongergevoel kunnen stoppen zodra het vetgehalte te hoog dreigt te worden. Britse onderzoekers werken aan dit soort cyberpillen met een ingebouwde microprocessor. Zo kan een arts ‘in real time’ volgen of patiënten hun medicijnen wel op tijd genomen hebben en of ze goed werken. Hiermee zijn nog slechts minieme hoeveelheden hormonen nodig waardoor een implantaat tot 16 jaar lang kan werken en je kunt het op
afstand uitschakelen mocht je toch zwanger willen worden. Binnenkort is het mogelijk om een NFC-chip met tatoeage-technieken in je vinger te implanteren. Daarmee kun je bijvoorbeeld een elektronisch slot openen, betalen in de supermarkt of je identificeren. Chipmaker Intel denkt dat rond 2020 onze hersenen via een chip rechtstreeks met een computer kunnen worden verbonden. Computers helpen om informatie die onze hersenen bereikt, te verwerken. Maar we kunnen dan bijvoorbeeld ook op internet surfen door aan de naam van een website te denken. Er wordt gewerkt aan biologisch afbreekbare batterijen die hun stroom vanuit het lichaam draadloos doorsturen naar het implantaat en die als ze leeg zijn vanzelf wegsmelten. 'Smart dust' is een verzameling microscopisch kleine nano-computers die zichzelf in het lichaam kunnen omvormen tot een netwerk met voldoende kracht om allerlei complexe taken uit te voeren. Zo zou dit soort nano-computers kanker in een erg vroeg stadium kunnen opsporen en bestrijden of erg lokaal de pijn van een blessure kunnen doen verdwijnen. Met dit implantaat kun je je nog eenvoudiger identificeren. Identiteitsfraude wordt zo goed als onmogelijk en beveiliging is gemakkelijker. Al ligt een privacy-nachtmerrie op de loer als overheden ons op afstand kunnen controleren.