Een interessant project om toekomstige historici te helpen om ons digitale tijdperk te begrijpen. Een tweehonderd jaar oud boek kan je nog altijd openslaan en lezen. Dit geldt ook voor de aantekeningen van een wetenschapper als Albert Einstein. Aantekeningen van moderne wetenschappers en andere informatie over de manier waarop we nu leven, bestaan vaak alleen nog maar in digitale vorm op computers. Wetenschappers vrezen dat toekomstige generaties door constante technologische vernieuwingen onze data niet meer zullen begrijpen. Digitale data heeft, in tegenstelling tot papieren documenten of in rots gebeitelde hyrogriefen, een levenstijd van slechts enkele jaren. CD's worden onleesbaar en oude digitale informatie op computers is onherleidbaar met modernere technieken. Op het moment is het al ingewikkeld om de data van een harde schijf van dertig jaar geleden nog terug te lezen. Omdat het waarschijnlijk is dat de manier waarop over honderd jaar informatie opgeslagen wordt in niets meer lijkt op de manier waarop we dit nu doen, is er een digitaal DNA ontwikkeld dat toekomstige historici moet helpen onze data alsnog te kunnen lezen. De wetenschappers hopen dat deze broncode de sleutel bevat om ook in de toekomst onze 'verouderde' data nog te kunnen lezen. De code staat op verschillende digitale datadragers en is in een verzegelde kist in een streng beveiligde atoombunker op een geheime locatie diep onder de Zwitserse alpen opgeslagen. De inhoud van de data is ook vrij op internet beschikbaar, om mensen te weerhouden die uit nieuwsgierigheid de box vroegtijdig willen opgraven. Mocht het de toekomstige onderzoekers allemaal toch niet lukken, zit er ook een uitgeprinte versie van de documenten bij.