Het 'Mozart-effect': hoe klassieke muziek je baby slimmer maakt

Het 'Mozart-effect' werd voor het eerst voor het voetlicht gebracht door een wetenschappelijke studie die in 1993 gepubliceerd werd in het vooraanstaande tijdschrift . De studie toonde aan dat tieners die naar Mozarts' 1781 Sonate voor twee piano's in D major luisterden beter presteerden in redeneertests dan adolescenten die naar iets anders luisterden of die in een stille kamer waren geweest. Uit deze studie (die niet keek naar het effect van Mozart op baby's) is gebleken dat studenten die naar een sonate van Mozart luisterden een paar minuten voor het uitvoeren van een test beter presteerden dan leerlingen die naar een andere musicus luisterden of naar helemaal geen muziek. Dit onderzoek van de Universiteit van California onder 36 studenten leidde ertoe dat overal in crèches in Amerika klassieke muziek gedraaid werd voor kleine kinderen en in de zuidelijke staat Georgia kregen pasgeboren baby's zelfs gratis klassieke cd's. Recent zei Helena Bonham Carter nog dat het luisteren naar Mozart en andere klassieke muziek tijdens haar zwangerschappen haar kinderen 'ongelooflijk slim' had gemaakt. Toch blijft er discussie bestaan over de vraag of dit effect ook echt bestaat. Volgens een rapport, gepubliceerd in het tijdschrift , is het onduidelijk of de oorspronkelijke studie in 1993 een 'Mozart-effect' of een mogelijke voordeel van de muziek in het algemeen heeft gedetecteerd. Uit een eerdere studie onder volwassenen met epileptische aanvallen is echter vastgesteld dat composities van Mozart, meer dan van andere klassieke componisten, de frequentie van aanvallen bleek te verlagen. Lubetzky's team zei dat het mogelijk was dat het voorgestelde Mozart effect op de hersenen is gerelateerd aan de structuur van zijn composities omdat de muziek van Mozart de neiging heeft om de melodische lijn vaker te herhalen. In een strenger onderzoek van een team van de universiteit van Wenen, analyseerden medewerkers van de faculteit der Psychologie alle studies sinds 1993 waarin werd geprobeerd om het Mozart-effect te reproduceren. Zij vonden geen bewijs voor het bestaan van het fenomeen. In totaal keken ze op 3.000 personen in 40 studies uitgevoerd over de hele wereld. 'Degenen die naar muziek, Mozart of iets anders luisterden - Bach, Pearl Jam - hadden betere resultaten dan de zwijgende groep, maar dat wisten we al: mensen presteren beter als ze een stimulans krijgen,' zei Jakob Pietschnig, die het onderzoek leidde. 'Ik raad iedereen aan om Mozart te luisteren, maar het gaat niet om cognitieve vaardigheden te verbeteren, zoals sommige mensen hopen,' voegde hij eraan toe. Een studie in in 1999 door Christopher Chabris, een psycholoog die de de resultaten van 16 studies naar het Mozart-effect optelde, vond slechts een anderhalf procentpunt IQ en verbeteringen in ruimtelijk inzicht die zich uitsluitend beperkten tot een papiervouwtaak. Muziek lijkt onze hersenen te primen voor bepaalde manieren van denken. Na het luisteren naar klassieke muziek, kunnen volwassenen bepaalde ruimtelijke taken sneller uitvoeren, zoals het samenstellen van een puzzel. Waarom gebeurt dit? De klassieke muziek trajecten in de hersenen zijn vergelijkbaar met de trajecten voor ruimtelijke redeneren. Wanneer we naar klassieke muziek luisteren, worden de ruimtelijke trajecten 'aangezet' en klaar om gebruikt te worden. Deze priming maakt het makkelijker om een puzzel snel te verwerken. Maar het effect duurt slechts een korte tijd. Onze verbeterde ruimtelijke vaardigheden vervagen ongeveer een uur nadat we stoppen met het luisteren naar de muziek. Het leren bespelen van een instrument kan echter langduriger effecten op ruimtelijk redeneren hebben. In verschillende studies, verbeterden kinderen die gedurende 6 maanden pianoles kregen hun vermogen om met puzzels te werken en andere ruimtelijke opgaven op te lossen met maar liefst 30 procent. Waarom heeft het spelen van een instrument te maken een dergelijk verschil? Onderzoekers geloven dat een muzikale opleiding nieuwe wegen creëert in de hersenen. De muziek die de meeste mensen 'klassiek' noemen - uitvoeringen van componisten als Bach, Beethoven of Mozart - verschilt van muziek, zoals rock en country. Klassieke muziek heeft een meer complexe muzikale structuur. Baby's zo jong als 3 maanden kunnen kiezen uit die structuur en zelfs klassieke muziek selecties ze eerder hebben gehoord herkennen. Onderzoekers denken dat de complexiteit van de klassieke muziek is wat de hersenen activeert om ruimtelijke problemen sneller op te lossen. Dus luisteren naar klassieke muziek kunnen verschillende effecten op de hersenen dan het luisteren naar andere soorten muziek hebben. Dit wil niet zeggen dat andere soorten muziek niet goed zijn . Luisteren naar alle soorten muziek helpt bij de opbouw van muziek-gerelateerde wegen in de hersenen. En muziek kan positieve effecten hebben op onze stemmingen die het leren makkelijker kunnen maken.

Bron(nen): The Telegraph