Gesnotter, gejammer, gejengel en gezeur... Veel ouders zullen beamen dat er weinig vervelender is dan een drammende peuter. Toch is zeuren een belangrijke manier om te communiceren voor het kind. Psychologen hebben de beste manier ontdekt om hier als ouder mee om te gaan.
Zeuren is een mechanisme dat kinderen in alle culturen gebruiken om de aandacht te trekken van hun ouders.
De New York Times heeft er een mooi stuk over geschreven. De ergernis die het oproept, is ook bewezen. Ouders maakten meer fouten en waren minder productief wanneer zij moesten luisteren naar peutergezeur. Opvallend is dat het zelfs voor meer afleiding zorgt dan babygehuil.
“Kun je dat nog eens proberen met je echte stem?”Wat is de beste tactiek om een peuter te laten stoppen met zeuren? “Stap één bestaat uit diep ademhalen en even pauzeren. Dan hurk je tot op ooghoogte met je kind en zeg je: “Ik wil echt begrijpen wat je probeert te zeggen, maar het is moeilijk voor mij om je te begrijpen wanneer je zeurt. Kun je dat nog eens proberen met je echte stem?” legt ontwikkelingspsycholoog Aliza Pressman uit in de podcast Raising Good Humans.
Dit werkt, omdat je eerst het ongemak van het kind erkent, de behoefte aan aandacht signaleert en jezelf beschikbaar stelt. Ondertussen zorg je ervoor dat de peuter zijn toon aanpast. Geïrriteerd reageren of schreeuwen tegen de kleine is volledig te begrijpen, maar moedigt het kind aan om door te gaan.
Het zal vast niet elke keer even goed lukken, maar de enkele keren dat het wel lukt, kun je in ieder geval in je zak steken.