Wilde zeebrasems kunnen precies onthouden welke duiker hen regelmatig voert. Dat blijkt uit nieuw onderzoek in de Middelandse Zee. De vissen letten daarbij vooral op de kleuren van de duikuitrusting.
Duitse wetenschappers deden een experiment waarbij ze wilde vissen twaalf dagen lang trainden. Een duiker voerde de vissen elke dag en zwom dan een stukje weg. Al snel merkten de onderzoekers dat de zeebrasems de duiker volgden in de hoop op meer lekkernijen.
Daarna werd het pas echt interessant. Een tweede duiker kwam erbij, maar droeg andere kleuren op het pak en had afwijkende vinnen. Beide duikers zwommen vervolgens verschillende kanten op. Hoewel ze allebei voer bij zich hadden, kregen de vissen alleen een beloning als ze de oorspronkelijke duiker volgden.
De vissen bleken verrassend slim. Ze kozen steeds vaker voor de 'juiste' duiker en werden daar steeds beter in. Vooral de zwarte zeebrasem en de gewone zeebrasem toonden dit leervermogen.
Om zeker te weten dat de vissen echt op de kleding letten, herhaalden de onderzoekers het experiment met twee duikers in identieke pakken. En jawel: toen konden de vissen geen onderscheid meer maken.
Dit vermogen om mensen te herkennen was tot nu toe vooral bekend bij huisdieren of dieren die dicht bij mensen leven. Dat wilde vissen dit ook kunnen, is een nieuw inzicht. De onderzoekers denken dat de vissen hun natuurlijke talent voor het herkennen van patronen en kleuren gebruiken om duikers uit elkaar te houden.
Deze ontdekking zou ons anders kunnen laten denken over vissen. We zien ze vaak als simpele wezens, maar ze blijken behoorlijk slim te zijn. Ze kunnen niet alleen verschillende mensen herkennen, maar onthouden ook wie hun 'vriend' is. De wetenschappers hopen dat dit onderzoek ons bewuster maakt van de capaciteiten van vissen en hoe we met ze omgaan.
Bron: The Guardian