Positief opvoeden toch niet zo positief

De afgelopen jaren beleefde Triple P - het Positive Parenting Program® - wereldwijd een hype. Het wordt toegepast in ruim 20 landen, waaronder de VS en Groot-Brittannië. Het Australische bedrijf dat de licentie heeft over de trainingsprogramma's deed goede zaken. Alleen al in Nederland gaven 200 gemeenten minstens 11 miljoen euro uit om duizenden hulpverleners in kinderopvang, onderwijs, jeugdzorg en consultatiebureaus te trainen in 'positief opvoeden'. Nu zijn er echter ernstige twijfels gerezen over het nut van het dure - zogenaamd 'bewezen effectieve' - programma. Schotse onderzoekers voerden een meta-analyse uit van 33 eerdere studies naar het effect van Triple P en publiceerden hun resultaten in . Daaruit blijkt dat de auteurs die positieve resultaten rapporteerden van 32 van de 33 studies banden hadden met de Triple P organisatie. Ook werden de deelnemers aan het onderzoek gerekruteerd via de media, d.w.z. dat ouders die enthousiast en gemotiveerd zijn zich eerder opgeven voor deelname dan ouders die door Jeugdzorg verplicht worden om deel te nemen aan een training. Een positief effect werd alleen bij de moeder geconstateerd. Naar de mening van vader werd meestal niet gevraagd en als dat wel gebeurde was het effect niet significant. Bovendien is er weinig onderzoek naar de effecten op lange termijn. Misschien is moeder na afloop van de cursus wel razend enthousiast, maar een jaar later is iedereen terug bij af. Onderzoek bij kinderen jonger dan 2 ontbrak volledig. Renske Schappin promoveert aan de Universiteit Utrecht op een onderzoek naar het effect van Triple P bij te vroeg geboren kinderen met gedragsproblemen. De groep die begeleiding met Triple P kreeg deed het niet beter dan de groep die op de wachtlijst stond, maar deze resultaten krijgt ze maar niet gepubliceerd. Kritiek op Triple P stuit op een enorme weerstand bij de vaktijdschriften. Schappin hekelt in ook de vercommercialisering van de methode. ‘Er zijn inmiddels een stuk of 60 versies. Er zijn leerlijnen voor ouders van gehandicapte kinderen. Prima. Maar waarom moet er dan ook nog een aparte versie komen voor kinderen met een vorm van spasticiteit? Omdat er veel geld mee gemoeid is: voor elk materiaalpakket moet apart worden afgerekend.’ Ook hoogleraar pedagogiek Micha de Winter is kritisch. ‘Opvoeden zou geen product moeten zijn. Maar Triple P ziet er gelikt uit en wordt ontzettend slim in de markt gezet. Je betaalt er dik voor. Aan de methode mag je vervolgens geen letter veranderen om die aan te passen aan de Nederlandse situatie. Triple P is de McDonald’s van de opvoeding.'

Bron(nen): de Volkskrant (betaald) BMC Medicine PLOS-blogs