Liefde kent geen grenzen, zelfs niet in een gevangeniscomplex. Dat bewijzen Daisy L. (29) en Joan D. (23), die elkaar leerden kennen via een ventilatieschacht in het Turner Guilford Knight Correctional Center in Miami. Zonder ooit oogcontact of fysiek contact te hebben gehad, zijn ze de trotse ouders geworden van een dochter. “Ze is een wonderbaby”, zegt Daisy vol trots.
Liefde door een luchtkoker
Beide ouders zitten vast voor moord, maar dat weerhield hen er niet van om een bijzondere connectie op te bouwen. Via de ventilatieschacht begonnen ze met elkaar te praten; eerst uit eenzaamheid, later uit genegenheid. “Als je zo lang geïsoleerd bent, begin je urenlang met die persoon te praten totdat het bijna lijkt alsof je met hem in dezelfde kamer zit”, vertelde Joan in een interview met de Amerikaanse zender WSVN.
Hun gesprekken leidden tot een relatie, gevoed door briefjes en foto’s die ze via de schacht uitwisselden. Op een dag deelde Joan zijn grootste wens met zijn nieuwe vriendin: “Ik wilde altijd al een kindje krijgen. En dat zal mij een hele tijd niet meer lukken. Dus als ik iemand zou moeten kiezen, zou jij het zijn.” Het bleek de start van een bizarre maar vastberaden samenwerking.
Huishoudfolie en schimmelinfectie-applicators
Een zwangerschap realiseren vanuit twee aparte cellen? Niet eenvoudig, maar Joan bedacht een ingenieus plan. Vijf keer per dag verpakte hij zijn sperma zorgvuldig in huishoudfolie en gooide het in de vorm van een sigaret door de schacht naar Daisy. Zij had applicators – eerder gebruikt voor medicatie tegen schimmelinfecties – apart gehouden om de missie te volbrengen.
Na een paar pogingen was het raak. Daisy raakte zwanger en op 19 juni werden de twee ouders van een dochter. “Ik kan niet geloven dat het gewerkt heeft”, zegt Daisy. Joan vertelt: “We hebben elkaar nooit aangeraakt.”
Wonderbaby achter tralies
Sinds de geboorte zijn de ouders overgeplaatst naar verschillende gevangenissen en loopt er een onderzoek naar hoe dit alles heeft kunnen gebeuren. Het meisje groeit nu op bij Joan’s moeder, terwijl Daisy en Joan haar enkel via een scherm kunnen zien. Toch overheerst bij Daisy het geluk: “Ik denk dat ze geweldig gaat worden. Ze is een wonderbaby, een zegen.”