Verslaafden kunnen wél kiezen

Verslaafden worden vaak afgeschilderd als slachtoffers van een ernstige, chronische ziekte. Door die ziekte kunnen zij geen nee meer zeggen tegen drank en/of drugs. Het beloningscentrum in de hersenen reageert nergens meer op, alleen nog op drank en/of drugs. Daar kunnen ze nu eenmaal niets aan doen. Een wetenschapper van de Universiteit van Colombia, dr. Carl Hart, heeft aangetoond dat crack- en crystal meth-verslaafden wel degelijk nee kunnen zeggen als je ze daar een goede reden voor geeft, namelijk geld. Het experiment gaat als volgt: Hart werft verslaafden die niet speciaal willen afkicken, maar zich voor researchdoeleinden wel 2 weken willen laten opnemen in een ziekenhuis. Elke dag krijgen ze een dosis crack of crystal meth al naargelang het middel waar ze aan verslaafd zijn. Later op de dag mogen ze kiezen tussen nog een zelfde dosis, een voucher van $5 van een winkelketen of $5 aan contanten. De beloning krijgen ze uitbetaald aan het eind van het experiment, na 2 weken dus. De meerderheid van de verslaafden koos voor de $5 voucher of de $5 cash, behalve wanneer ze een hogere dosis van de drugs konden krijgen. Maar als ze eenmaal voor $20 gespaard hadden, bleven ze steevast voor het geld kiezen. Hart beschrijft zijn bevindingen in zijn boek ''. Uit een literatuuroverzicht dat teruggaat tot de jaren '60 blijkt dat veel verslaafden aan allerlei middelen (nicotine, alcohol, cocaïne, heroïne en methamfetamine) wel degelijk kunnen stoppen of minderen als daar een beloning of sanctie aan verbonden is. Dat betekent dat het beloningscentrum in de hersenen niet uitgeschakeld is. Hart's proefpersonen hielden van drugs, maar - als ze de keuze hadden - nog meer van geld.  

Bron(nen): The Atlantic boek (amazon)