Waarom Mars koloniseren een belachelijk plan is

Het huzarenstukje van Nasa zal je deze week niet zijn ontgaan: Marsrover Perseverance wist voet aan land te zetten op de rode planeet. Leuk voor onderzoek, maar die Marskolonie moeten we echt uit ons hoofd zetten, zeggen de meeste wetenschappers.

Een mens moet blijven dromen, maar misschien níet over leven op Mars. Het is er koud en doods, schrijft Newsweek. De atmosfeer is honderd keer dunner dan die van de aarde. Het is er natuurlijk ook veel te koud: gemiddeld -63 graden met extremen tot -126 graden. Daarnaast is de zwaartekracht maar een derde van die op aarde, wat grote gevolgen heeft voor onze gezondheid.

GezondheidsproblemenNeurowetenschapper Rachael Seidler van de Universiteit van Florida zegt tegen Newsweek: "We willen graag optimistisch zijn over het idee van het koloniseren van Mars. Maar het is luchtfietserij." Ze onderzocht de effecten van zwaartekracht op ons lichaam. Astronauten, die terugkomen uit de ruimte kampen met bot- en spierverlies, cardiovasculaire problemen, immuun- en metabole stoornissen, visuele stoornissen, evenwichts- en sensomotorische problemen. Mogelijk past ons lichaam zich aan na lange tijd, maar daar zitten grenzen aan.

TerravormingDus eigenlijk is terravorming noodzakelijk. Dat is de aanpassing van klimaat en atmosfeer aan de wensen van mensen. Bruce Jakosky en Christopher Edwards van de Universiteit van Colorado berekenden in een paper in Nature in 2018 hoeveel koolstofdioxide nodig zou zijn voor een dusdanig hogere luchtdruk dat mensen geen ruimtepakken meer hoeven te dragen en een temperatuur waarbij er vloeibaar water aan het oppervlak kan blijven. Daarvoor is er lang niet genoeg CO2 op Mars aanwezig, ontdekten ze. Wetenschappers zoals Briony Horgan, docent planetaire wetenschappen aan de Purdue University, "zien terravorming op Mars de eerstvolgende duizenden jaren dan ook niet gebeuren."

StralingEn dan is er nog de straling: mensen worden op Mars aan een 700 keer hogere dosis kosmische straling blootgesteld dan op aarde. Daar krijg je kanker van. Daarom is een leven ondergronds of in afgeschermde bases noodzakelijk. Maar dat is anti-menselijk, zoals Horgan het noemt: we worden er depressief en verveeld van. Het is ook slecht voor de ogen, de concentratie en de bloeddruk.

Conclusie: een leven op Mars is alleen mogelijk als we de menselijke biologie radicaal kunnen aanpassen. We hebben andere genen nodig dus. Zo'n grote aanpassing is nog lang niet mogelijk en ethisch gezien is het ook problematisch. En dan nog: wie heeft er zin om op dat doodse, koude Mars te gaan zitten? Zo zonnig en groen als de aarde zal het nooit worden. We kunnen er dus maar beter voor zorgen dat we het hier leefbaar houden.

Bron(nen): Newsweek