Waarom we onze eigen typefouten niet zien

Typefouten komen helaas ook bij de redactie van Welingelichte Kringen vaker voor dan we willen. Wetenschappers denken dat dit komt doordat we te druk bezig zijn met het overbrengen van de boodschap. Volgens psycholoog Tom Stafford van de Universiteit van Sheffield is schrijven een taak die om veel concentratie vraagt, daardoor is er minder ruimte om op de details te letten. Zo werkt dat met alle taken van hoogstaand niveau: het brein voegt de simpele componenten zoals het vormen van woorden en zinnen samen, zodat het zich volledig kan focussen op de complexe taken zoals het combineren van zinnen om een boodschap over te brengen. “We pikken niet elke detail op, we zijn geen computers of NSA database”, aldus Stafford. Als we ons eigen werk proeflezen, dan weten we al welke boodschap we met die tekst willen overbrengen. Omdat wij de boodschap al weten is het ook eenvoudiger om ontbrekende stukken tekst over het hoofd te zien. De reden dat we onze eigen typefouten missen is omdat we de versie die we controleren vergelijken met de versie in ons hoofd. Daardoor vullen we bepaalde woorden en zinnen vanzelf in en missen we fouten in de tekst. Stafford heeft ook een tip om je eigen fouten toch te achterhalen: probeer om je geschreven tekst zo onbekend mogelijk te maken, alsof je de tekst voor het eerst aan het lezen bent. Dit kun je doen door het lettertype aan te passen, de achtergrond te veranderen of door de tekst uit te printen en met de hand te verbeteren. Zodra je eenmaal iets hebt geleerd op een bepaalde manier, is het lastig om de details te zien zonder de visuele vorm te veranderen.

Bron(nen): Wired