Lange tijd dachten wetenschappers dat niemand een zwart gat kan overleven. Door de extreem sterke zwaartekracht zou je uit elkaar worden getrokken tot een hele lange spaghettisliert was de theorie. Nu zeggen astrofysici dat het misschien wél mogelijk is om levend uit een zwart gat te komen. Nieuwe computersimulaties suggereren dat je als mens kans hebt om het er levend vanaf te brengen als je in een bepaald type zwart gat terechtkomt, namelijk een heel groot, lang en draaiend type. Sterker nog, dergelijke gaten zouden 'hyperspace' reizen mogelijk maken. Wie erin duikt zou bijvoorbeeld in een andere hoek van het zonnestelsel weer opduiken of zelfs in een totaal ander melkwegstelsel. Een van de veiligste poorten voor zo'n levensgevaarlijk tripje zou onze eigen Sagittarius A zijn. Dit gigantische zwarte gat bevindt zich midden in ons zonnestelsel. Nog steeds weten astronomen weinig van zwarte gaten. Bekend is dat ze sterren opslokken als ze te dicht in de buurt komen als gevolg van de gigantisch sterke zwaartekracht, maar wat er precies gebeurt achter de zogenoemde, de rand van een zwart gat, is onduidelijk. In het centrum van een zwart gat is een singulariteit, een punt met een oneindig klein volume en een oneindig grote dichtheid. Het zorgt ervoor dat alles wat in de buurt van een zwart gat komt naar binnen wordt gezogen. Decennialang dachten wetenschappers dat alle singulariteiten hetzelfde zijn dus dat alles wat in een zwart gat verdwijnt uit elkaar wordt getrokken tot een lange sliert en sterft. Pas in de vroege jaren negentig ontdekten wetenschappers een tweede singulariteit, die weliswaar nog steeds een sterke zwaartekracht heeft, maar die je niet oneindig ver uitrekt, waardoor je mogelijk niet doodgaat. Het is wetenschappers van het UMass Dartmouth en Georgia Gwinnett College nu voor het eerst gelukt om een computersimulatie uit te voeren, die laat zien wat er gebeurt als je in zo'n zwart gat terechtkomt met een minder sterke singulariteit. Onderzoeker Lior Burko legt uit: "Je zou een lichte stijging in temperatuur voelen, maar niet dramatisch. Je hebt alleen niet genoeg tijd om te reageren op de hele sterke krachten. Het zou gewoon te snel gaan." Burko vergelijkt het passeren van een zwakke singulariteit met het door een kaarsvlam halen van je vinger. Houd je hem te lang in het vlammetje dan verbrandt hij, maar doe je het snel dan voel je niets. Hetzelfde geldt voor de singulariteit in een zwart gat. Ga je er op het juiste moment op de juiste snelheid doorheen dan merk je er mogelijk heel weinig van. Wat er dan gebeurt als je aan de andere kant komt weet niemand, maar Burko heeft er wel een idee over. Hij denkt dat een mogelijkheid is dat we in een andere uithoek van ons melkwegstelsel terechtkomen, wellicht lichtjaren van andere planeten of sterren vandaan. Een tweede, nog intrigerender optie is dat we in een geheel ander sterrenstelsel terechtkomen. Tenminste als we al zover komen.