Er wordt veel aardigs gezegd over de ontslapen Karl Lagerfeld. Alsof een groot mens is heengegaan. Maar was Karl Lagerfeld in positieve zin een groot man? Daarvan is niet iedereen overtuigd en de Engelse publiciste Tanya Gold verwoordt het ongemak bij de heiligverklaring van een man die vrouwen dwong eeuwig jong te zijn, die vrouwen die niet passen in het modebeeld of die ouder zijn dan 18 het gevoel geeft er niet bij te horen, die regeerde met de macht van een middeleeuwse paus en die vermoedelijk niet van vrouwen hield. "Karl Lagerfeld is dood en de mode-industrie heeft zijn rouwkleren aangetrokken ennoemt zichzelf diepbedroefd. Zijn muze, een witte kat met de naam , is een metafoor voor zijn vrouwenhaat, zo puur dat ik Lagerfeld bedank. Dat zijn diepst geliefde letterlijk onmenselijk is, is geen verrassing." De man creëerde graag zijn eigen mythes. Hij was de zoon van een lingerieverkoopster en een handelaar in melk, maar aan journalisten vertelde hij steevast dat hij van adellijke afkomst was. "Ik denk niet dat Lagerfeld van vrouwen hield. Dat is onmogelijk als je zijn werk bekijkt. Het is onmogelijk om zijn gezicht te zien - onbeweeglijk, misschien door te veel operaties, ik weet het niet - en te denken dat hij leuk vond. In een wereld van pure hiërarchie had hij de macht van een middeleeuwse paus en hij had die macht kunnen gebruiken om de mode minder uitsluitend te maken en leuker. Maar hij deed het tegendeel: winst was zijn roeping en zijn methode vrouwenhaat. En thuis gaf hij er de voorkeur aan een kat te verafgoden. Hij besliste wat mooi was en wat niet. De meisjes die zijn kleren droegen, die net zo onbeduidend waren als een vluchtige droom, waren erg jong en klein. Ze leken, als je hen gadesloeg, pas geboren, zonder smet, alleen maar voor de versiering van veren en strikken van Lagerfeld. Er is niets mis met jong en lief zijn, maar het is een voorbijgaand moment in het leven van een vrouw, en hij bood niets aan voor vrouwen die er niet zo uitzien - dat wil zeggen, bijna alle vrouwen."