Ze werd bekend door de schreeuw nadat Duncan het songfestival won. Maar ze blijkt een blijvertje en veel meer dan die ene hysterische schreeuw. Vanavond presenteert ze op primetime haar eerste (?) spelshow.
"Het liefste wat ik wil is dat mensen over dertig jaar zeggen: ze is een vakvrouw, die alle facetten van het vak kent. Ik wilde altijd bij de TV werken, nu wil ik zo goed mogelijk worden. Als Linda de Mol. Ja echt, die kant wil ik op.”
"Ik ben een tv-junkie. Het is heel wat anders dan ik ben gewend. Vaak ging het om mij, nu om de kandidaten. In teams van twee moeten ze een omslachtige machine bouwen om een heel simpele taak uit te voeren. Bijvoorbeeld een dominosteen tikt een fles om, er gaat iets zwaaien en dat drukt op het knopje van het koffiezetapparaat. Het is onzinnige shit, maar magisch om naar te kijken. Ik hoop echt dat het gewaardeerd wordt, ik zou het voor de kandidaten hartverscheurend vinden als er een bak stront over ze heen komt.”
De Twentse krant
Tubantia spreekt met haar omdat ze uit het Twentse Manderveen komt, een piepklein plaatsje met 540 inwoners.
"Ik was in het dorp wel een beetje vreemd. Ik wilde niet bij de majorettes, omdat ik het niet zag zitten om met zo’n klam pakje voor de fanfare uit te gaan. Ik wilde bij voetbal, dat was er alleen niet voor meisjes. Dus ging ik bij de jongens, beukte erop los en zorgde dat iedereen bang voor me was. Dat lukte. Ik kwam uiteindelijk in Dames 1 terecht en speelde een keer vriendschappelijk tegen FC Twente. We verloren met 25-0, dat was echt een van de ergste dagen van mijn leven. Ik ben nogal competitief."
Wat ze als eerste doet als de coronabeperkingen voorbij zijn? „Naar Manderveen om bier te drinken op een grasveld en carnaval in te halen. Zo'n tentfeest in het dorp, daar hou ik van. Daarover gesproken, weet je dat ik dit interview spannender vind dan alle andere die ik gegeven heb? Omdat ik weet dat heel Manderveen de Tubantia heeft en dit gaat lezen vanmorgen. Best gek, toch?”