Lideweij Bosman bedoelt het zo goed. Zegt ze. Ze schreef een boek over het stervensproces van haar vriend Sander en haar rol daarin. Toen Sander ziek was waren hij en Lideweij al een aantal jaren bij elkaar en waren ze dol op elkaar. Maar naarmate de ziekte vorderde en erger werd, bleek Sander in de war te raken van de gedachte dat hij ging sterven. Hij raakte aan de drank. Lideweij kon daar niet tegen en een paar maanden voor zijn dood ging ze bij hem weg. Ze schreef daarover een boek en is met een tournee bezig om van dat boek een succes te maken. Ze gaf interviews aan De Telegraaf, het AD en Umberto Tan. Dat heeft ze geweten. Twitter en Facebook houden niet van haar. Ze krijgt heel veel kritiek (en ook vuiligheid) over zich heen. Ook de familie van Sander is boos. Ze verdenken haar ervan een slaatje te willen slaan uit de dood van hun zoon en broer. Zelf blijft ze van mening iets goeds te hebben gedaan. ,,Die extreme reacties horen bij het doorbreken van een taboe. Maar ik krijg in mijn privémail ook lange mails van lotgenoten die juist dankbaar zijn. Dat raakt me dieper dan alle harde reacties op internet.'' Lideweij wil met haar boek aandacht vragen voor de ondersteuning bij kankerpatiënten en hun families. Volgens haar dreigt deze zorg door bezuinigingen in de problemen te komen.
