Karin Bloemen over haar incest: 'Meer dan duizendmaal ging mijn hersenpan op zwart.'

'Meer dan duizendmaal zette ik alle knoppen om, schakelde ik mijn ogen, mijn neus, mijn oren uit. Meer dan duizendmaal ging mijn hersenpan op zwart.' Karin Bloemen werd as kind jarenlang misbruikt door haar stiefvader. Ze praat er over in haar boek en tegen De Volkskrant. 'Dat lijkt bizar, maar zo werkt dat bij een kind, het wordt de routine van de dag. Het is kennelijk zoals het hoort. Mijn stiefvader was natuurlijk ook een linkmiegel, hij zei: iederéén doet dit. Soms zag ik vaders lachen met hun kinderen in de speeltuin en dan dacht ik: goh, die doen het dus ook. Ik geloofde het bijna niet. Want tegelijkertijd zei hij: je moet wel je mond houden, want anders gaan jullie allemaal de gevangenis in. Dus iets klopte er niet, dat voelde ik ook wel. Maar als kind draag je je lot.' Ze vertelt het nu exact om dat het niet anders kan. 'Omdat mensen maar bleven vragen: wat is er dan echt gebeurd? Het is net alsof je je moet verdedigen als slachtoffer van misbruik. Daarom wil ik de mechanismen laten zien: hoe het in zijn werk gaat, waardoor het komt dat je niks tegen iemand zegt. Zeker nu, na de #metoo-discussie. Op tv zag je van die sterke wijven in praatprogramma's zeggen: 'Je kunt toch nee zeggen.' Rot op, denk ik dan. Ik was 8. Je wordt vastgehouden door een man van 30 die zegt: dit gaan we even doen. Nee zeggen? Echt waar, joh? Wat knap als je dat kúnt. 'Daarom moet ik wel tot in details vertellen wat er allemaal gebeurd is. Ik wil dat mensen oprecht snappen dat je niet tegen misbruikslachtoffers kunt zeggen: wat heb je zélf gedaan? Dat versterkt de schaamte die mensen toch al hebben. Het schuldgevoel: het zal wel aan mij hebben gelegen dat het is gebeurd.'

Bron(nen): VK