Stones zorgen voor vuurwerk in Landgraaf

Glunderend van pure trots betrad Pinkpop-baas Jan Smeets zaterdagavond na het optreden van The Rolling Stones het podium. "We hebben er 35 jaar op moeten wachten, maar daar waren dan toch de Rolling Stones, dames en heren." Smeets bedankte zijn bezoekers voor een fantastische festivaldag. Ondanks de drukte en hitte is alles volgens de grote baas prima verlopen. "Alleen is er zo ongelofelijk veel water gedronken dat de bron bijna leeg is", grapte hij. Smeets drukte het publiek nog één ding op het hart. "Ga rustig naar buiten, alsjeblieft, dat is mijn enige trauma.'' Na de wervelende show van de Britse rockers stroomde het festivalterrein, waar volgens Smeets zaterdag in totaal 70.000 mensen waren, langzaam leeg.

Mocht dit nu echt de allerlaatste keer zijn geweest, dan was het bezoek aan Pinkpop een waardige afsluiting van de in totaal 37 concerten die de rockmammoeten in Nederland gaven. Al heeft de tijd - en niet alleen de tijd - diepe sporen gesleten in de stembanden van Keith Richards en liep de show niet continu gesmeerd: het is nog altijd The Rolling Stones. Na een show van ruim twee uur, meer dan een half uur langer dan gepland, sloten The Stones hun Pinkpop-optreden zaterdagavond uitbundig af met de knaller (I Can't Get No) Satisfaction. Gevolgd door een oorverdovend applaus vanuit het massaal toegestroomde publiek en een daverend vuurwerk.

In Landgraaf brachten de Britse rockers een wervelende, energieke show waarin alle grote hits voorbij kwamen. Net als de wereldsterren zelf, gingen de 67.000 bezoekers op het stampvolle festivalterrein van de eerste tonen tot de laatste noot compleet uit hun dak. Heel Pinkpop leek twee uur lang te zingen, dansen en klappen.

Frontman Mick Jagger had het zichtbaar naar zijn zin met zijn muzikale maatjes op het podium. Hij bespeelde het publiek, danste, sjanste, rende van links naar rechts het podium over, paradeerde parmantig in het rond en grapte met zijn bandleden.

Koor

De Stones sloten hun reguliere set af met Brown Sugar, waarna Jagger het publiek in gebroken Nederlands 'een goede nacht' wenste. Na een hoop uitbundig gejoel en geklap vanuit het publiek keerden de mannen terug voor een toegift. Ingeleid door het Utrechtse close harmonykoor Dekoor speelden ze You Can't Always Get What You Want. Gevolgd door (I Can't Get No) Satisfaction.

Voor de grote afsluiter had Jagger zich in een oranje voetbalshirt gehesen. Met een diepe buiging namen Jagger, Richards, Wood en Watts afscheid van het Pinkpoppubliek.