Soms laat je je tijdens het
lezen van een boek helemaal meeslepen. En dat kan gunstig uitpakken voor je omgeving, want volgens wordt je inlevingsvermogen daar beter van. Aan de Erasmus Universiteit werden 2 studies uitgevoerd naar de relatie tussen fictie en empathie. In de eerste studie lazen 2 groepen studenten óf een stukje fictie (een Sherlock Holmes-verhaal) óf non-fictie (artikelen uit ). Voor en na het lezen werd de mate van empathie gemeten en een week later nog eens. De mate van emotionele betrokkenheid bij het verhaal werd meteen na het lezen gemeten. In de tweede studie moesten de deelnemers naast de mate van empathie en emotionele betrokkenheid ook aangeven in welke mate zij positieve of negatieve emoties hadden na het lezen. De fictielezers lazen in dit geval een hoofdstuk uit van Nobelprijswinnaaar José Sarmago. Uit beide studies bleek dat fictielezers die zich emotioneel meer lieten meeslepen door het verhaal zich na het lezen beter konden inleven in anderen. Bovendien nam hun empathisch vermogen in de week erna nog toe. Uit de tweede studie bleek dat dit zo was, ongeacht of het over positieve of negatieve emoties ging. Fictielezers die zich niet emotioneel betrokken voelden bij het verhaal, werden echter minder empathisch in de daaropvolgende week. Bij lezers van non-fictie werden geen significante effecten gevonden. Daarbij moet wel aangetekend worden dat de lezers zélf aangaven hoe groot ze hun eigen inlevingsvermogen vonden. Of de omgeving er echt beter van werd, is dus nog niet zeker.