De duistere kant van de Italiaanse tomatenindustrie: migranten als slaven behandeld

In het zuiden van Italië werken migranten onder erbarmelijke omstandigheden in de tomatenindustrie. Ze verdienen soms maar een of twee euro per uur, wonen in sloppenwijken en werken tot wel 14 uur per dag in de brandende zon. De Keuringsdienst van Waarde ging op onderzoek uit en is verbijsterd.

"Italië is niet ver. Het is hier om de hoek," reageert verslaggever Ersin Kiris geschokt. Hij kijkt naar de tomatenvelden waar de plukkers aan het werk zijn. "We worden niet behandeld als mensen. Ik voel me geen mens," zegt een van de werknemers. Een ander vertelt hoe hij langs de kant van de weg een matras vond. Daar slaapt hij nu op. Het is beter dan op de grond, zoals eerst.

Blikje van 45 centWij, consumenten, houden dit zelf in stand. "Wat denk je als je een blik tomaten koopt voor 45 cent," zegt een Nederlandse verkoper in het programma. "Dan kun je er vanuit gaan dat er ergens iemand wordt uitgebuit." Ga maar na: De tomaten moeten van het land, gewassen, verwerkt, in blikjes gestopt en met de vrachtwagen naar Nederland. Behalve de boer moeten de fabriek, het vervoerbedrijf, de groothandel en de supermarkt verdienen aan dat blikje tomaten. Íemand moet er bij in schieten en ook in Europa is dat degene die het zwaarste werk doet: de arbeider.

De veelal Afrikaanse migranten hebben weinig keus. Het is de keiharde werkelijkheid, die het gevolg is van het wanstaltige Europese immigratiebeleid. Je kunt een klein beetje helpen: koop geen blikken tomaten uit het zuiden van Italië, maar kies voor een Noord-Italiaanse variant. Het merk Mutti werkt bijvoorbeeld enkel met machines, die tomaten plukken. En ook die blikjes zijn niet duur.

Bekijk hier de aflevering van Keuringsdienst van Waarde.

Bron(nen): Keuringsdienst van Waarde