De Hermès Birkin is veel meer dan een tas; het is een statussymbool, een cultureel fenomeen en voor sommigen een waardevolle investering. Dit iconische accessoire, vernoemd naar de Britse actrice en zangeres Jane Birkin, werd voor het eerst geïntroduceerd in 1984. In de loop der jaren is de Birkin uitgegroeid tot een van de meest gewilde luxe items ter wereld, met een intrigerend verhaal en een complex economisch model dat zowel bewondering als controverse oproept.
Het Ontstaan van een Icoon
Het verhaal van de Birkin begon aan boord van een vlucht naar Londen, waar Jane Birkin klaagde bij Jean-Louis Dumas, de toenmalige CEO van Hermès, over het gebrek aan geschikte handtassen voor haar behoeften. Samen schetsten ze een ontwerp op een luchtzakje of een servet, afhankelijk van wie het verhaal vertelt. Dit toeval en de directe betrokkenheid van een stijlicoon zoals Birkin geven de tas zijn unieke charme en maken het moeilijk voor concurrenten om hetzelfde succes te repliceren .
De Economie van de Birkin
Een Birkin 25 van zwart leer kost $11,400 bij de Hermès-winkel, maar kan direct worden doorverkocht voor veel hogere prijzen. Je moet een goede relatie hebben met Hermes, want de tassen zijn schaars en je hebt geluk of goede relaties als je er een mag kopen. Goede relaties bouw je bijvoorbeeld op door veel Hermes producten te kopen (die je niet per se begeert, om in aanmerking te komen voor de tas). En dus is er een levendige tweedehands markt. Resellers zoals Privé Porter bieden al snel $23,000, en soms zelfs tot $ 32,000, schrijft de WSJ. Dit contrast tussen productiekosten en verkoopprijs illustreert de unieke economische dynamiek van de Birkin. Analisten schatten dat de productie van een Birkin slechts rond de $1,000 kost.
Dit fenomeen heeft de machtsverhoudingen tussen klant en verkoper op zijn kop gezet. In Hermès-boetieks zijn het de klanten die zich moeten inspannen om de gunst van de verkoopassistenten te winnen, vaak door royale giften of aanzienlijke aankopen van andere Hermès-producten te doen om in aanmerking te komen voor een Birkin .
De Birkin staat symbool voor luxe en exclusiviteit. Om er een te bemachtigen, moeten klanten vaak aanzienlijke bedragen uitgeven aan andere Hermès-producten. Dit creëert een ‘vooruitbetaal’ cultuur, waarbij de grootste spenders de meeste kans maken om een tas te bemachtigen. Er zijn zelfs gevallen bekend van klanten die concertkaartjes, privéjetreizen en zelfs contant geld aanbieden om hun kansen te vergroten .
Hermès zelf hanteert strikte regels om de exclusiviteit van de Birkin te waarborgen. Er worden slechts twee tassen per jaar per klant verkocht, en de verkoopassistenten spelen een cruciale rol bij het bepalen wie de tassen krijgt . Dit systeem heeft echter geleid tot rechtszaken van klanten die beweren dat Hermès een oneerlijk verkoopbeleid voert.
De secundaire markt voor Birkin-tassen is booming. Resellers maken handig gebruik van de schaarste en de hoge vraag. Hermès’ topklanten zijn vaak degenen die deze tassen doorverkopen, ondanks het beleid van Hermès dat dit ontmoedigt. De vraag op de secundaire markt zorgt ervoor dat de prijzen blijven stijgen, zelfs wanneer Hermès de prijzen van exotische Birkins met 20% verhoogt .
Hoewel veel mensen de Birkin zien als een waardevolle investering, is dit niet altijd het geval. De winst die wordt gemaakt bij doorverkoop is vaak minder aantrekkelijk wanneer je de aanzienlijke uitgaven aan andere Hermès-producten meetelt die nodig zijn om überhaupt in aanmerking te komen voor een Birkin. Andere investeringen, zoals kunst, horloges en klassieke auto’s, hebben over het algemeen betere rendementen laten zien.