Iain Martin constateert in The Wall Street Journal dat de crisis in de Eurozone zich niet lijkt te stabiliseren. In tegendeel, de snelheid waarmee ontwikkelingen elkaar opvolgen, lijkt eerder toe te nemen. Wanneer waren we ook alweer alleen maar bezig met de vraag of Ierland een beroep zou doen op het Europese Stabiliteitsfonds? Dat lijkt een eeuwigheid geleden, maar het was vorige week. Sindsdien maken beleggers zich ernstige zorgen om Portugal. Dat land heeft volgens de Euro-president van Rompuy geen hulp nodig, het verkeert in een totaal andere situatie dan Ierland. Dat kan beleggers niet gerust stellen. Inmiddels is al gebleken dat het Portugese tekort flink is toegenomen in de eerste tien maanden van dit jaar. Ook wordt er al volop gespeculeerd over een eventuele redding van Spanje, een veel grotere economie. Spanje is 'firewall' in deze crisis. Spanje is de grens die de Duitse belastingbetalers naar verluidt niet over willen gaan. Als Spanje gered wordt, zal Bondskanselier Merkel dat in aan de eigen achterban niet uit kunnen leggen. Als Spanje valt zijn de rapen gaar, en de crisis moet koste wat kost voor de poorten van Madrid gestopt worden. Enkele 'grote ideeën' die inmiddels al failliet zijn verklaard: ten eerste het idee dat de overheid onbeperkt garant kan staan om banken te redden. Ooit, in 2008 en begin 2009, het beproefde medicijn om de crisis te bezweren. Merkel heeft inmiddels aangegeven dat private investeerders tenminste een deel van de schade moeten dragen. Ook twintigste-eeuwse idee van steeds hechtere Europese integratie is aan het wankelen. De koude economische realiteit heeft de politieke droom van eenheid inmiddels ingehaald.