B&B Vol liefde: Jan trekt aan het langste eind en Mirjam krijgt eindelijk waar ze zo naar verlangt

Jan is back en dat vindt Peter natuurlijk helemaal niet leuk, twee kapiteins op een schip. En Mirjam krijgt eindelijk waar ze zo naar verlangd heeft: een man met wie je kunt lachen.

Iris besluit de laatste dagen met haar twee favoriete mannen door te brengen. Jan kon natuurlijk niet weigeren en zit weer zijn boekje te lezen alsof hij nooit is weggeweest. Martin gaat dus vertrekken. "Je bent te Hollands voor mij. Daar is niks mis mee", aldus Iris, die het toch laat klinken alsof het een vervelende kwaal is. En hoe durft hij te proosten met koffie? "Dat doen ze niet in Griekenland, misschien in Nederland wel", zegt Iris, terwijl ze een vies gezicht trekt.

Nu is de vraag: wordt het de danser of de woordkunstenaar? "Ik ben er weer. Ik ben weer thuis", Jannie kan een lachje niet onderdrukken. En ouch, Amsterdamse Martin zegt tegen Peter: "Dat is helemaal het type dat bij haar past en leeftijd boeit haar niet." "Het is gewoon een vriend", klinkt het bits.

Maar is dat zo? Iris heeft het steeds over haar grote broer "voor wie geen enkele man goed genoeg is", maar stiekem vindt ze hem waarschijnlijk veel leuker dan die rare Peter.

Noor wint

Kia verveelt zich. "Het is allemaal van: heb je een hond, wat zijn je tatoeages?" Ja op diepgang hebben we Mike nog niet kunnen betrappen. En erg vriendelijk is hij meestal ook niet. Als Robin vraagt of de tattoo's verslavend zijn, klinkt het heel bot: "Nee." Het valt op dat Mike er niet helemaal bij is, want hij zit met zijn hoofd bij...Noor natuurlijk. Hij gaat er zelfs vandoor. "Ik moet even wat doen. Ik heb pizza's uit de vriezer gehaald." Nou geweldig. Robin had zich haar eerste dag vast anders voorgesteld dan liggend op een bedje naast Kia in plaats van naast de hunk van Blanes.

Maar Mike haast zich naar Noor, die bevallig tegen een hekje aan zee hangt. Maar alle romantiek wordt in de kiem gesmoord door wéér een paar zemelige brieven, en nee het zijn bepaald geen poëtische pareltjes. Eerst Mike, dan Noor, we zullen je de citaten besparen. Wel wordt duidelijk: Noor gaat niet weg voor ze Mike zo ver heeft dat hij de andere vrouwen naar huis stuurt. En dat lukt haar. Maar vindt ze hem nog interessant, nu de buit binnen is?

Niet spetterend

Anja en Peter vermaken zich redelijk, al spettert het nooit. Anja vindt het sexy dat hij in Indonesië heeft gewoond, omdat hij daar een meisje leerde kennen toen hij er aanlegde met zijn schip. Hij kan zelfs Indonesisch koken. "Zo stel je je dat toch voor, een echte zeebonk, waar hij ook aan wal gaat, oeh een leuk meidje", kirt Anja. Ze waardeert Peter steeds meer. "Hij kan mij lezen zonder woorden te gebruiken", vertelt ze aan een vriendin. De twee zijn een olijk duo, maar maken door hun giebelgesprekjes ook eigenlijk een beetje duidelijk dat de rustige Peter echt niet de perfecte match is. 

Tijd voor een toetje

Eindelijk heeft Mirjam dikke pret. Het Bossche bollen bakken is een groot succes. Het deeg spettert de hele keuken door en niet alleen de volvette taartjes vallen in de smaak, ook Sjoerd mag er wezen. Het geklungel met de oven bezorgt Mirjam de slappe lach, een lach van opluchting ook: eindelijk een normale man met wie je een beetje kunt lachen.

David heeft ondertussen een geweldig diner bereid, maar dan toch wéér die vermaledijde complimentjes. Gelukkig laat hij zich nu van zijn kwetsbare kant zien. "Soms zeg ik ook tegen mezelf: David stop met die stomme grapjes, stop met flirten, maar dan komt het er gewoon uit." Mirjam kan de eerlijkheid waarderen. Eindelijk laat ie die vervelende machismo achterwege. Maar Sjoerd vond dat de romantiek lang genoeg had geduurd. "Tijd voor een toetje."