Iris doet heel erg haar best met Karel, maar de sfeer komt er maar niet in en in Blanes gebeurt er iets wat niemand begrijpt.
Iris neemt Karel mee voor een hapje eten, in de hoop dat de 58-jarige buschauffeur een beetje los komt in Griekenland. "Daar zitten we dan", begint het weinig hoopgevend. "Je rijdt op de bus in Amsterdam?" vraagt Iris. "Ja alle stadsdelen, zuid, west, centrum, noord." We krijgen alle ins en outs van het bus rijden te horen. Zo leren we bijvoorbeeld dat een bus twee minuten te vroeg mag vertrekken bij een halte.
Karel weet niet wat hij moet drinken en vraagt nogal ongemakkelijk Iris om hulp, die heel welwillend is, ook al houdt-ie niet van witte wijn. "Wil je cola, tonic?" Nee, geen zoetige drankjes. Na lang weifelen, komt er geen ingewikkelde cocktail uit de hoge hoed, integendeel: "Doe maar gewoon water."
Peter en Anja gaan op date en dat is smullen. Anja staat als een trotse schippersvrouw op de boeg. "Heerlijk", giebelt ze. "Daar gaat-ie maatje, zeeman." Peter leerde al jong: schipper zijn maakt indruk op de meisjes. En zeker op Anja. "Ik kom eens even naast de kapitein staan. Beter kun je het niet wensen, met je eigen schipper op zijn schuit", lacht ze. En dan blijkt er ook nog een mand met lekkers aan boord. "Zeg Peter, er zit ook al een bruidsboeket in", flirt Anja er op los. Ze wil zelfs een voorstelling paaldansen uitvoeren. Rustigggg!
Noor heeft duidelijk héél veel aandacht nodig. Mike delen met Birthe trekt ze totaal niet, terwijl onze surfboy zich eigenlijk prima vermaakt met zijn drieën. Hij nodigt Birthe uit om mee te gaan met een uitje dat hij met Noor zou doen. En dat kan ze niet hebben. Ze trekt veel te grote conclusies: "Als je mij echt leuk vindt, had je daar over nagedacht", klinkt het streng. Even later begint een gesprek tussen de twee vrij luchtig. Noor zegt dat ze Mike heel erg leuk vindt. Mike vindt haar ook heel erg leuk. So far, so good.
Maar dan is het tijd voor een stukje drama waar Goede Tijden, Slechte Tijden nog wat van kan leren. Mike is bang dat nieuwe dames hen uit elkaar drijven en dat wil hij voorkomen. Hij vindt het ook allemaal heel erg heftig. "Ik ben emotioneel helemaal op", klinkt het pathetisch. Noor gaat daar met nog meer gevoel voor drama overheen: "De grenzen zijn qua mentale capaciteit echt bereikt." Ze besluit te gaan en Mike houdt haar niet tegen, zoals ze ongetwijfeld had gehoopt. Beiden huilen alsof hun laatste uur geslagen heeft en ze niet zojuist zelf besloten hebben te stoppen. Een hele rare wending. Zijn er dingen gebeurd waar de camera niet bij was en wij dus geen weet van hebben?